Είναι πλέον κοινή ομολογία ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε μπουχτίσει από αρθράκια διάσπαρτα στον τύπο –free ή σκλαβωμένο– που υμνούν τα περίφημα urban vibes της Αθήνας, τα οποία βρίσκονται παντού, από το σούπερ ντούπερ ψαγμένο καφέ στη Σκουφά μέχρι το ‘καλτ’ (?) τυροπιτάδικο του κυρ Θανάση στην κάτω γειτονιά. Από παντού φαίνεται να αναδύεται μια ιδιότυπη ατμόσφαιρα, ένα μεθυστικό ελιξίριο ή κάτι τέλος πάντων, που μεταμορφώνει ως δια μαγείας το κάθε σημείο και την κάθε στιγμή σε μυσταγωγική εμπειρία, ή, στη χειρότερη περίπτωση, σε ένα αξιομνημόνευτο πολιτισμικό γεγονός. Και το οποίο φυσικά, αν θέλεις να είσαι κι εσύ στο κόλπο, οφείλεις να οσμίζεσαι με κάθε ευκαιρία. Ο κάθε δρόμος πλέον έχει τη δική του ιστορία και ο κάθε περαστικός μετατρέπεται σε εκφραστή μεταμοντέρνων τάσεων κι έγκριτης αστικής προβληματικής.Κι αναρωτιέμαι, μετά από αναγνώσεις δεκάδων τέτοιων κειμένων, πάντα έτσι μαγευτική ήταν η Αθήνα και δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι τόσα χρόνια; Βέβαια, είναι αλήθεια ότι αυτός που μεγαλώνει σε έναν τόπο δεν πολυασχολείται με τέτοια πράγματα: Είτε πρόκειται για πόλη, είτε για χωριό, οι εικόνες του καταγράφονται από την αρχή στην ασυνείδητη μνήμη του κατοίκου, χωρίς αυτός να μπαίνει στη διαδικασία περαιτέρω αναζητήσεων. Απλά, πάει εκεί που είναι να πάει και κάνει αυτά που είναι να κάνει, χωρίς να σεληνιάζεται από υπογείως γοητευτικά φρου φρου κι αρώματα. Γιατί η ίδια η ζωή είναι κατά βάση μια καθημερινή, αυτοματοποιημένη διαδικασία, χωρίς ψυχαναγκαστικές κατηγοριοποιήσεις και επιμελώς αυθόρμητα σκιρτήματα.
Τι έχει όμως τώρα αλλάξει και ένα νέο είδος λυρικού λόγου φαίνεται να ξεπηδά, με αφορμή τους δρόμους και τα στενά της Αθήνας; Κατ’ αρχήν το προφανές: Οι οδηγοί πόλης πρέπει να γεμίσουν κάθε βδομάδα τις σελίδες τους, μεταμορφώνοντας τη φυσική ροή της ζωής μας στην πόλη, σε ένα αφύσικο lifestyle. Ποια όμως είναι τα ‘λαγωνικά’ που κάθε βδομάδα οσμίζονται και καινούργιες μυρουδιές αστικής καθαρότητας; Ο ρόλος αυτός είναι κατ’ αρχήν αφύσικος για έναν Αθηναίο, αφού μόνο πραγματικά ξεχωριστές στιγμές μπορούν να ξεπεράσουν το φίλτρο της καθημερινότητας και να μετουσιωθούν σε εμπειρία αξιομνημόνευτη. Για εύκολες, εβδομαδιαίας συχνότητας, συγκινήσεις είναι λοιπόν απαραίτητη η ανεξοικείωτη ματιά του επισκέπτη-εξερευνητή.
Γι’ αυτό και, τελικά, δεν είναι τυχαίο ότι ένας μεγάλος αριθμός από τους συντάκτες των άρθρων για την Αθήνα έχουν έρθει από άλλες πόλεις της Ελλάδας. Έτσι, με την ιδέα της ‘πρωτεύουσας’ να έχει εγγραφεί στο σκληρό τους δίσκο ως ένα a priori μέρος εξωτικού προορισμού, ανακαλύπτουν, στις φρέσκιες γι’ αυτούς εικόνες της Αθήνας, τις παραπάνω αύρες, ατμόσφαιρες και τα παρελκόμενα ευγενή στοιχεία.
Κι όμως, οι εντυπώσεις αυτές δεν οφείλονται στην καθαρή κι αισθητικά ευαίσθητη ματιά τους. Το αντίθετο μάλιστα, οφείλονται στις στερεοτυπικές εικόνες τους για την Αθήνα, που, επεμβαίνοντας παραμορφωτικά, σχηματίζουν το τελικό αποτέλεσμα με βάση τις ενυπάρχουσες δικές τους προσδοκίες και προκαταλήψεις. Και –το κυριότερο– προβάλλοντας σ’ αυτό, εμμέσως πλην σαφώς, τη δική τους προσωπική εικόνα επιτυχίας και καταξίωσης: Αυτό που για κάποιον ντόπιο είναι απλά η κατεστημένη καθημερινότητα, για τους νέους (και πάντα καλοδεχούμενους, για να μην παρεξηγούμαστε) συμπολίτες μας είναι το προσωπικό τους έβερεστ. Όχι μόνο η μετάβασή τους στην Αθήνα, μα και η δημιουργία ‘έγκριτων’ δημοσιογραφικά κειμένων για τις ημέρες και για τις νύχτες της!
Βέβαια, η παραπάνω εξέλιξη δεν είναι απαραίτητα κακή - αν και είναι ομολογουμένως παράδοξο να παραδίδουν μαθήματα know how και know where για μια πόλη οι μέχρι πρότινος επισκέπτες της. Το θέμα είναι ότι κάπου εδώ αρχίζει η γνωστή ιστορία της υπερβολής και της αβάσιμης φημολογίας, με περιγραφές που θαρρείς πως αναφέρονται σε διαφορετικό χωροχρόνο. Και με την Αθήνα να συνεχίζει στη δική της παράλληλη, μοναχική και δύσκολη πορεία. Σαν μια ακόμη μοναχική και δύσκολη πόλη.
Ροζίτα Σπινάσα
Twitter Updates
Archives
- February (1)
- June (2)
- May (4)
- April (4)
- March (4)
- February (4)
- January (1)
- December (3)
- November (4)
- October (1)
- June (3)
- May (3)
- April (2)
- March (4)
- February (3)
- January (4)
- December (3)
- November (3)
- June (3)
- May (4)
- April (3)
- March (4)
- February (7)
- December (4)
- November (3)
- October (1)
- June (2)
- May (3)
- April (4)
- March (5)
- February (4)
- January (3)
- December (4)
- November (4)
- October (2)
- March (1)
- February (4)
- January (4)
- December (4)
- November (4)
- October (3)
- June (4)
- May (4)
- April (5)
- March (3)
- February (4)
- January (3)
- December (4)
- November (4)
- October (3)
- July (2)
- June (4)
- May (4)
- April (3)
- March (5)
- February (4)
- January (3)
- December (3)
- November (5)
- October (4)
- July (1)
- June (4)
- May (4)
- April (3)
- March (3)
- February (5)
- January (3)
- December (4)
- November (5)
- October (5)
- July (2)
- June (4)
- May (4)
- April (4)
- March (4)
- February (5)
- January (4)
- December (5)
- November (4)
- October (4)
- September (1)
- July (3)
- June (3)
- May (5)
- April (4)
- March (3)
- February (4)
- January (4)
- December (6)
- November (4)
- October (4)
- March (4)
- February (3)
- January (4)
- December (3)
- November (4)
- October (5)
- September (2)
- July (2)
- June (4)
- May (5)
- April (3)
- March (3)
- February (5)
- January (3)
- December (4)
- November (5)
- October (3)
- September (2)
- July (4)
- June (5)
- May (4)
- April (4)
- March (6)
- February (4)
- January (4)
- December (4)
- November (5)
- October (4)
- September (5)
- July (4)
- June (5)
- May (4)
- April (7)
- March (5)
- February (5)
- January (4)
- December (5)
- November (5)
- September (1)
- July (2)
- June (3)
- May (1)
- April (2)
- March (1)
- February (1)
- January (3)
- November (1)
- October (1)
- July (1)
- May (1)
- March (3)
- February (2)
- January (2)
- December (1)
- November (4)
- October (5)
- September (11)
- August (7)
- July (13)
- June (15)
- May (11)
- April (14)
- March (22)
- February (8)
- January (8)
- December (10)
- November (10)
- October (17)
Links
- aliki's washing machine
- all gone
- alt. rock & indie music
- back to mono
- bug in the city
- fantastikoi hxoi
- gatouleas
- gsus_saved
- human traffic
- ibis
- indictos
- lkrory21
- lost bodies
- monsieur hulot
- mouxlaloulouda
- music comma
- music will save us all
- musica-re
- narita
- orphan drugs
- silent crossing
- songs for my funeral
- sonic death monkey
- sound injections
- soundeyet
- stereonova
- tam tam radio
- we are the music makers
- άκου αυτό
- άσματα και μιάσματα
- ακραία μουσικά φαινόμενα
- εδώ λιλιπούπολη
- λευκός θόρυβος
- το σπίτι με τα παράξενα
- φιξ καρέ
22 comments
Comment by Anonymous on 1:16 AM
paparies
Comment by Rayman on 11:12 AM
Η αθήνα δεν ήταν πάντα έτσι, αυτό είναι σίγουρο. Βέβαια αυτό που γίνεται από τα lifestyle ;εντυπα κάθε είδους (sonic incl.) είναι λίγο γελοίο. Κάθε φορά νομίζω πως διαβάζω κάτι γραμμένο από "επαρχιώτες" που απευθύνεται σε "επαρχιώτες"...
Από την άλλη μη νομίζουμε οτι οι Αθηναίοι ξέρουν και τόσο καλά την πόλη τους. Η πόλη είναι τεράστια και ουσιαστικά κάθε μέρα μπορείς να ανακαλύψεις και μια καινούργια γωνιά.. (στη Θεσσαλονίκη αυτό λείπει)
Comment by Anonymous on 12:12 PM
den katalabainw giati o diaxwrismos tou "eparxioti" apo ton "ntopio" ... dedomenou oti o ntopios mporei na megalwse stin kifisia, na spoudase sto londino kai genika na min exei dei oute to 1/10 tis athinas pou eide o "eparxiotis" pou irthe sta 18 tou kai tin efage me to koutali
Comment by Anonymous on 12:21 PM
Ξέρουμε τι έχει ειπωθεί για την υπερβολική ελευθερία...Το βλέπουμε και πρακτικά εδώ με το σχόλιο του ανώνυμου ("Παπαριές"). Από τη στιγμή που δίνεται η ελευθεριά μέσω των blogs, free press και λοιπών, το λογικό είναι να την αρπάξει ο οποιοσδήποτε, με οποιαδήποτε ιδιότητα. Το θέμα είναι πώς θα χρησιμοποιήσει κανείς αυτή την ελευθερία. Πολλοί γράφουν, λίγοι σκέφτονται (και γράφουν).
Η Αθήνα είναι μια καταπληκτική πόλη - επιλέγω να δω το δέντρο και όχι το δάσος (στην τελική κάηκε και αυτό). Η ερώτησή μου είναι ποιός είναι Αθηναίος? Αυτός που γεννήθηκε και έζησε μέχρι τα 18 εγκλωβισμένος σε κάποια περιοχή απομακρυσμένη από το κέντρο? Αυτός που γεννήθηκε Αθήνα και μεγάλωσε επαρχία? Αυτός που γεννήθηκε επαρχία και έζησε τα φοιτιτικά του χρόνια στην Αθήνα? Για μένα Αθηναίος είναι αυτός που ζει την πόλη ανεξάρτητα από πού προήλθε...
Φιλιά Ροζίτα!
Comment by piterpunk on 6:38 PM
Χμ διαφωνώ (σχεδόν) με όλα.. Γράφω ομως για το τελευταίο
Η Αθήνα δεν είναι καταπληκτική πόλη .Την θεωρω αφόρητη για να ζω.Και αν βρω ευκαιρία θα την κάνω...Από έλλειψη πράσινου, από σεβασμό στους πολίτες ,ακρίβεια,κίνηση..Αν αρχίσω δεν θα σταματήσω ποτέ.Επίσης δεν ξερω και πολλούς να εγκαταλείπουν τις δικες τους πόλεις και να έρχονται εδω για κάτι άλλο πλην του στερεότυπου πανεπιστήμιο -δουλειά..Α έχουμε και ωραίες νύφες.Ψαγμένες. Παράδεισος λοιπόν
Αυτο όμως δεν ταυτιζεται αναγκαστικά με την αγάπη για ενα τόπο ,τα βιώματα τα ίχνη που εχουμε αφήσει αυτοί οι εξωγήινοι στα σπασμένα πεζοδρόμια.Και ίσως για αυτό καθόμαστε .Και που και που τα χώνουμε . Ή κάνουμε διαφήμηση .Σε ποιους άραγε? Για μικρες γωνίες οάσεις .Αμυνα είναι.Γιατί καποια στιγμή θα αρχίσουμε(οσοι δεν έχουν τον τρόπο για αλλού) να τρώμε ο ένας τον αλλο .Με πολλές έννοιες.
Τεσπα . Μάλλον η Αθήνα είναι σαν άντρας .Ασχημος που όμως τον ονομάζεις γοητευτικό .Ισως γιατι δεν μπορείς να τον ταιριάξεις σε ενα καλούπι ή γιατι θέλεις να είσαι ευγενικός..Και λες συνέχεια είνα πολύ καλό παιδί...
Comment by Anonymous on 9:50 PM
Το ζήτημα του κειμένου όπως το έπιασα δεν είναι αν η ΑΘήνα είναι όμορφη πόλη ή όχι. Το ζήτημα είναι οι παπαριές που γράφονται για αυτή την πόλη. Γέμισε ο τόπος με κοριτσάκια που φαντασιώνονται ότι ζουν στο Soho και ανακαλύπτουν τις cult διαστάσεις σε κάθε βρωμικη γωνία.
Comment by piterpunk on 10:15 PM
ναι δεν έχεις άδικο σαυτό.Απλως δεν ξερω με τι μάτια βλεπει ο καθενας την πολη.Σκέφτομαι ναι το κάνουν γιατι πουλάει .Μόνο αυτό όμως? Υπάρχουν διάφορα φίλτρα...
Comment by Anonymous on 1:40 AM
ναι όντως η λέξη 'φαντασιώσεις' περιγράφει πολύ καλά αυτό που εννοώ. όπως και η λέξη 'ψευδαισθήσεις'. Κι εντάξει, ο καθένας μας εκλαμβάνει τα πράγματα από τη δική του οπτική γωνία, άλλο όμως να υπάρχει τέτοια απόσταση μεταξύ των εντυπώσεων και της πεζής πραγματικότητας..
Comment by Αχιλλεας Χεκιμογλου on 5:39 PM
Νομίζω ότι το σχόλιό σου για τα παιδιά της επαρχίας είναι άστοχο. Τα 3 μείζοντα free-press (lifo,voice, blow) εκδίδονται από αττικότατους κατοίκους αθηνών που έχουν συσσωρεύσει χρόνια στο μηντιακό κουρμπέτι. Εάν υπάρχει θέμα προς συζήτηση -κι εδώ συμφωνώ μαζί σου, σίγουρα είναι η σταθερή και υπέρ πάντων "αγιοποίηση" του σύγχρονου αστικού μύθου. Και τούτο συμβαίνει αφού τα free-press πωλούν την τρέχουσα "μυθολογία" ή τέλως πάντων προσπαθούν .. κι εν τέλει, καλά κάνουν. Σάμπως, τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ τι κάνουν;
Φιλικά :)
Comment by Anonymous on 9:50 PM
Βασικά αναφέρθηκα σε αυτούς που γράφουν τα κείμενα (κι όχι τους εκδότες), δίνοντας μια εξήγηση για την ομολογουμένη μυθοποίηση της Αθήνας - απ' όποιο μέσο κι αν προέρχεται, και η οποία προκαλεί, με την εμμονή της, την αισθητική αλλά και τη λογική μου. Πέρα από αυτό, δεν έχει και πολύ σημασία το αν κάποιος είναι από την Αθήνα ή από κάποια άλλη πόλη - για να απαντήσω και σε σένα μαριλού!, πλην των παραπάνω στερεοτυπικών καταγραφών, με τα παραπάνω αποτελέσματα..
Comment by piterpunk on 10:20 PM
τι να πω.Διαπλοκή.Ολα τα σιριαλ κοπιάρουνε το seχ and the city.Λες και το κεντρο εναι σαν το μανχατταν...Τεσπα ετσι μαθαινεις και μερικά χρήσιμα πράματα.Κατι καντίνες με βρωμικα μου ειχανε ξεφυγει...
Comment by Anonymous on 12:00 AM
Παντως κι αυτό που είπες πιο πάνω ότι είναι ένας τρόπος άμυνας έχει μια αλήθεια. Πασπαλίζουμε τα σκατά με χρυσόσκονη, μπας και ζήσουμε και μεις τη γκλαμουριά μας..
Comment by Anonymous on 4:47 PM
Θα είμαι η πρώτη που θα συμφωνήσω για το "χαζοχαρούμενο" στυλ των lifestyle free press και συναφών περιοδικών. Αλλά γιατί νομίζω ότι πιο πολύ ρόλο από την καταγωγή του συντάκτη παίζει το target group των διαφημιστών του free press; Θέλουν να πουλήσουν νεανικά προϊόντα σε νέους (ασχέτως καταγωγής κι ίσως κι ασχέτως ...ηλικίας) που βράζει το αίμα τους και ελπίζουν ότι κάπου σε κάποια γωνιά τους περιμένει το next big thing. Κι άρα επιλέγουν να γράφουν αυτοί που μπορούν να πουλήσουν το παραμύθι καλύτερα - και τι καλύτερα από κάποιον που 'χει πιστέψει ο ίδιος το παραμύθι (αυτόχθων(SIC) ή μη).
Ένας βασικός λόγος που με "χαλάει" μια αναφορά στην καταγωγή, είναι γιατί δεν ξέρω κανένα αμιγώς "Αθηναϊκό περιοδικό" - εκτός κι αν η ομήγυρη μπορεί να κατονομάσει ένα τέτοιο - με χαρά μου να πάω να το αγοράσω και να το διαβάσω. Δηλαδή ο βέρος Αθηναίος είναι ο συντάκτης των ενθέτων των κυριακάτικων εφημερίδων που τρεις μήνες τώρα πετάει τη σκούφια του για τη συναυλία του Veloso (εκεί να δείτε ενθουσιασμό - άλλο που έμειναν απούλητα τελικά τα εισιτήρια / ή μήπως ακριβώς γι' αυτό;)
Ή μήπως στον βέρο Αθηναίο που έχει φάει τη μιζέρια της Αθήνας με το κουτάλι το μόνο που ταιριάζει είναι το Αθηνόραμα; Δηλαδή σχόλια κρίσης χωρίς πολλά πολλά και απλά μια δομή τηλεφωνικού οδηγού, απλά να δούμε πού θα κλείσουμε τραπέζι, εμείς οι βέροι Αθηναίοι που ξέρουμε από πριν πού θα πάμε και τι μας αρέσει;
Ή μήπως τελικά ο "βέρος" Αθηναίος (όπως και ο μετανάστης κι ο κάτοικος της επαρχίας) πάνε τελικά εκεί που αισθάνονται πιο άνετα, εκεί που μεγάλωσαν, εκεί που πάνε οι φίλοι τους, εκεί που υπάρχει η μεγαλύτερη πιθανότητα να κάνουν κι άλλους φίλους, εκεί που όταν ήταν μικρότεροι ψάχνανε το next big thing, πριν μεγαλώσουν και καταλάβουν ότι κάτι τέτοιο ίσως και να μην υπάρχει. Αν είναι το τελευταίο, κι αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την καταγωγή - αυτό γίνεται και στην επαρχία και στο τελευταίο χωριό - και να σας κατονομάσω και πολλούς επαρχιώτες συντάκτες που ακριβώς για μια τέτοια ζωή αρθρογραφούν.
Γι' αυτό και τελικά ο κοσμοπολιτισμός μιας πόλης φαίνεται από την ικανότητα όχι να κάνει τους ξένους να πιστέψουν το παραμύθι των ντόπιων, αλλά τους ντόπιους να πιστέψουν το παραμύθι των ξένων (όποιος έχει κάνει ξένος στο Άμστερνταμ, ξένος και στην Αθήνα ξέρει πολύ καλά για ποια διαφορά μιλάω). Τώρα το ότι τα free press είναι σαφώς πιο ad-driven απ' ότι κοσμοπολίτικα, αυτό είναι εξ' ορισμού: οι κοσμοπολίτες αγοράζουν το περιοδικό τους, οι καταναλωτές παίρνουν τις μπροσούρες από το σταθμό του μετρό κάθε Πέμπτη.
Ένα άλλο επιχείρημα που ενισχύει την άποψη που εκθέτω είναι το ότι όσα έφηβα 100% (γενετικά καθαρά που θα έλεγαν κι οι Lost Bodies) Αθηνιωτάκια ξέρω, ενθουσιάζονται πιο τρελλά κι από τα free press για τα δικά τους μέρη, τις δικές τους πλατείες κλπ. Άλλο που αυτά δεν ...τα διαβάζει κανείς.
Όπως δεν υπάρχουν Επαρχιώτικα free press (που θα παρουσιάσουν π.χ. το next big thing του ...Αγρινίου), έτσι δεν υπάρχουν και αμιγώς "Αθηναϊκά" περιοδικά. Απλά στην Αθήνα υπάρχει περισσότερος λαός, περισσότερα φράγκα και περισσότερο περιτύλιγμα για να αγοραστεί από νέες γενιές (ή και εκπροσώπους παλιών που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι αυτό που θα αγοράσουν θα τους εξασφαλίσει το πολυπόθητο in). Όταν όλα είναι τζάμπα, το τίμημα του χρήματος ανεβαίνει κατακόρυφα.
Nadia
Comment by piterpunk on 6:24 PM
Comment by piterpunk on 6:27 PM
47 PM
Ο/Η piterpunk είπε...
νομίζω ότι η athens voice ειναι για τους αθηναίους.Από τις μουσικές μεχρι το σε είδα.Ενα αρθρο υπάρχει για την Θεσσαλονίκη και αυτό ασχολέιται με το συντηριτισμό κυρίως που υπάρχει εκεί.Lifo το ίδιο νομιζω.Οσο για το target group τεράστιο θέμα.Όταν κανει αρθρο για την κατάντια στην Μενάνδρου δεν νομίζω ότι ειναι για στεγνλα για το κέρδος .Τουλάχιστον δεν υπάρχουν πολλά περιοδικά που να εχουν γράψει γιαυτο έστω και μια γραμμή.Απο τα γνωστά εννοώ.Η το ψαγμένο ουζερί στο μεταξουργείο .Χορηγός και εκεί?Ηype ειναι κυριως.
Ερωτημα περα απο αυτα.Δεν ενοχλέιται κανενας απο τη "καταλογική" χρηση εμπειριών που προτίνει?.Αράξτε στα τάδε σκαλάκια στην Ασκληπειου.ωραια θεα η τριτη στροφη στη βουλαιγμενης Μεγαλη μπάντα οι lost bodies.Εντάξει τα ζουμε .Πρεπει να είναι γραμμένα καιμε κριτική δίπλα?
Comment by Anonymous on 11:52 PM
Δεν θα διαφωνίσω με αυτά που λες, ειδικά με το ότι και οι 'ντόπιοι' αθηναίοι τρώνε την ίδια παπάτζα (και γλύφουν και το κουταλάκι). Ούτε φυσικά έγραψα τα παραπάνω με τάσεις διακρίσεως, όπως ίσως φάνηκε σε μερικούς. Βασικά δεν τα έγραψα καν υποθετικά, εν είδη επαγωγικού συλλογισμού (ξέρεις, 'τι να μας φταίει.. αυτό θα είναι!'). Τα έγραψα κυρίως εμπειρικά, επειδή πράγματι ένας μεγάλος αριθμός τέτοιου είδους κειμενογράφων είναι από άλλες πόλεις ορμώμενοι, με έναν ενθουσιασμό σάμπως έτοιμοι για γκολ από τα αποδυτήρια, ακόμα κι αν για δίχτυα βλέπουν τα ξεφτισμένα πανό των κερκίδων. Και γι'αυτό βαράνε στο γάμο του καραγκιόζη. Από αυτή την οπτική, θεωρώ την εξήγησή μου ρεαλιστική.
Όσο γι'αυτό που έγραψες, ότι ο κοσμοπολιτισμός μιας πόλης φαίνεται από την ικανότητά της να κάνει τους ντόπιους να πιστέψουν το παραμύθι των ξένων, φαντάζομαι εννοείς το παραμύθι που αυτοί κουβαλάνε μαζί τους, όχι αυτό που φτιάχνουν για τη νέα τους πόλη. Ή μήπως όχι;
Φιλιά, Ροζίτα
Comment by Anonymous on 12:14 PM
paparies
Comment by Anonymous on 4:57 PM
Ανωνυμες.Παίξε σε άλλη πόλη
Comment by Anonymous on 11:31 PM
Τον (ιδεατό) κοσμοπολιτισμό τον ορίζω σαν την πόλη που την ξεπερνάει ο μύθος της. Κι αυτός δεν είναι ούτε το παραμύθι των ντόπιων, ούτε των επισκεπτών, μια και ο σκοπός είναι να ξεπεραστεί αυτός ακριβώς ο διαχωρισμός μέσα από την πίστη σε κάτι που ξεπερνά και τους δύο. Και οι μεν και οι δε παίζουν το ρόλο που τους επιβάλει η φήμη τής πόλης. Μιας φήμης που είναι το αυτοτροφοδοτούμενο μετείκασμα μιας κριτικής αστικής μάζας που κάποια στιγμή πέρασε καλά σε συλλογικό επίπεδο. Και να περνάμε καλά, και συλλογικά, και να καταλαβαινόμαστε κι ας μην μιλάμε την ίδια γλώσσα: αυτό είναι το παιχνίδι του κοσμοπολιτισμού.
Το οποίο βεβαίως πια έχει σε μεγάλο μέρος καταντήσει κι αυτό κοπανιστός αέρας που μας πωλείται σε τιμή ευκαιρίας στα weekend trips μας στις πρωτεύουσες του εξωτερικού.
(Να επισημάνω μόνο εδώ το παράδοξο ότι όλος αυτός ο κοσμοπολιτισμός ιστορικά προήλθε από "επαρχιώτες", τους κατοίκους δηλαδή που συνέρρευσαν μαζικά από άλλες περιοχές στα αστικά κέντρα).
Nadia
Comment by Anonymous on 3:58 PM
αυτοτροφοδοτούμενο μετείκασμα μιας κριτικής αστικής μάζας που κάποια στιγμή πέρασε καλά σε συλλογικό επίπεδο
ti les vre ksepluma?
Comment by Anonymous on 4:30 PM
η μαλακία είναι ανίκητη. ειδικά όταν συνδυάζεται και με αγραμματοσύνη.
Και ούτε μια κουβέντα για την πειρατεία ακόμη... Χαχαχα
Comment by Anonymous on 6:13 PM
Εγώ έχω να καταγγείλω ότι κάποιοι ανάμεσα στους συντάκτες του mic είναι Νεφελίμ και όργανα εκείνου του παγκόσμιου λαμογιού που πρωθεί την πειρατεία και έχει σκοπό να καταδικάσει στη φτώχεια τους μουσικούς που προάγουν τον πολιτισμό και την ορθοδοξία
Post a Comment