(αναδημοσίευση από το “SONIK #82: Η μουσική χρονιά 2012)

Η γενιά μου δεν είδε σε πραγματικό χρόνο το πώς φτάσαμε την πρώτη φορά στο “no future”. Το βρήκε έτοιμο σύνθημα, μέσα από πολλές αναγνώσεις στους παλιότερους, κι ίσως γι’ αυτό να το αντιμετώπισε λίγο με ρομαντισμό, όπως οι ανθολόγοι. Όμως να που η ευκαιρία ξαναδόθηκε κι ήδη βιώνουμε την σκληρή πλευρά μιας καθημερινότητας με αμφίβολο αύριο και κατακερματισμένο σήμερα… Όσο για το μουσικό έτος, με τον καιρό αποκολλούμαι όλο και περισσότερο απ’ τους κλασικούς ορισμούς «κακό», «μέτριο», «καλό». Βλέποντας το λιγοστό ελεύθερο χώρο, δικό μου ή του υπολογιστή, να καταλαμβάνεται από νέους δίσκους και την μνήμη μου να χαράσσεται από φρέσκα σημάδια που ποσώς νοιάζομαι να θεραπεύσω. Ο Φερνάντο Πεσσόα θα ρώταγε «πόσα τραγούδια είμαι;» (το ’χω δώσει κάποτε στο MiC.gr), περιγράφοντας πιθανόν τον ιδανικό μουσικόφιλο. Εγώ απλά τον παραφράζω κι ίσα-ίσα προτείνω πέντε για φέτος:

1. Speech Debelle – “Elephant In The Living Room”
Γκρουβ ολκής, δυναμιτιστικός λόγος, γκάζια, πάθος. Τελικά, ήταν θέμα χρόνου.
2. Carina Round – “The Secret Of Drowning”
Co-starring ένας ξοφλημένος (D. Stewart) κι ένας υπεράνω κάθε ανάγκης (B. Eno).
3. Exitmusic – “Sparks Of Light”
Αψεγάδιαστο ποπ δράμα, με χάρακα και διαβήτη, απ’ την Aleksa Palladino.
4. Tales Of Murder And Dust – “Dead Eyes”
Σπάνιου είδους νεοψυχεδελική φολκ. Η δανέζικη προέλευση αποβαίνει αχρείαστη.
5. Arbol ft. Elika – “In This Castle”
Μια δεκαετία το κυνηγούσε έτσι ο Miguel Marin (Piano Magic κ.λπ.). Κάλλιο αργά…

Πάνος Πανότας

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati