Μια εικόνα είναι 1,000 λέξεις και το «γράψιμο στο φακό» 10,000…

Ο Κωστάκης δεν προσπάθησε να μη φανεί για ακόμη μια φορά παλαιστής του σούμο. Απλώθηκε σχεδόν σε όλες τις ίντσες της οθόνης, η γλώσσα του σώματος πήγαινε κι ερχόταν, από ουσία μηδέν. Έβγαλε και είδηση: «αν δεν κερδίσω τις εκλογές, θα πάμε σε άλλες» (εννοώντας μέχρι να τις κερδίσω). Το σύστημα που διάλεξε ο αρχιστράτηγος Μητσοτάκης στην «μάχη των εθνών» για την κάθαρση. Τότε όμως ήταν ξημέρωμα nineties…

Ο Γιωργάκης προσπάθησε να μην είναι ό,τι είναι πάντα: μαλθακός. Το ξεκίνησε μια χαρά, αλλά έμεινε με την προσπάθεια. Άμα δεν έχεις μπαταρία και τελική…

Η Αλέκα ξεχείλιζε το γνωστό κουκουέδικο αναχρονισμό παλιάς κοπής. Κρίμα, την είχα δει πριν μερικές μέρες σε συνέντευξή της στο κεντρικό δελτίο του Alter και μου είχε αφήσει μια θετικότητα. Χθες ξαναθυμήθηκα τον Βαλέσα, όπερ σημαίνει πως μέρος του αγώνα που έχουν κάνει Κανέλη και Παφίλης είναι σαν να μην έγινε…

Ο Αλέκος (απλή τυχαία συνωνυμία με την προαναφερθείσα) μιλάει καλά. Και όποιος μιλάει καλά σε κουβέντα-μονόλογο, που δεν σου απαντούν και δεν σε διακόπτουν, έχει το πλεονέκτημα. Ήταν κι ο μόνος που είπε ότι διαφώνησε με τη ρουσσοπουλική διαδικασία-κωμωδία. Το σαφές νεολαιίστικο στήσιμο χωρίς πλατειάσματα μάλλον θα του φέρει ψήφους που πήγαιναν στην Αλέκα…

Ο «χέρι-χέρι» έχει χιούμορ και προσέχει να μη του βγει σε μπούμερανγκ. Και χθες το ίδιο έκανε: έφτασε τελευταίος, έκανε catchy είσοδο με το λεμόνι και αφού κέρδισε την πολύ σημαντική αρχική εντύπωση είπε τα δικά του. Λαϊκιστής, ξε-λαϊκιστής ξέρει να επικοινωνεί. Προς στιγμήν νόμιζα πως μας (τους) δούλευε όλους…

Ο Στέλιος έχει 33 χρόνια στη βουλή, έτσι είπε. Κακό σύμβουλο έχει: αυτά τα πράγματα δε λέγονται αυτές τις εποχές. Είναι σα να ζητάς να σε ψηφίσουν για να τα κάνεις σκατά άλλα 4. Είναι λέει μαζί του και η «Χριστιανική Δημοκρατία», το είπε στο άσχετο. Σπουδαίο επιχείρημα, πράγματι. Με ποσοστό 1% μόνο στα γκάλοπ και πολύ του έπεσε που είχε καρέκλα στο πάνελ. Τόση προώθηση πια!

Μάθημα 1ον: Οι αρχηγοί των κομμάτων, που εθιμοτυπικά τους αποκαλούν όλους «κύριε πρόεδρε» (τα παίξαμε μ’ αυτό το χιαστί σε κάποια στιγμή) είχαν ήδη τις απαντήσεις και είπαν αυτά που ήθελαν να πουν και όπως τα είχαν προβάρει. Άσχετα με τις ερωτήσεις… Φαντάσου τι γίνεται στη Βουλή που τα λένε χωρίς συντονιστή και στο τέλος ψηφίζουν τους νόμους του κράτους μας… Και όσοι εκ των ερωτώντων επέμεναν στις δευτερολογίες τους έτρωγαν ξανά σκόνη…

Μάθημα 2ον: Πέρα από το ΚΚΕ είναι να γελάς με τα ονόματα των κομμάτων στην Ελλάδα, αναλογιζόμενος τα έργα και τα λεγόμενά τους: Νέα Δημοκρατία (άφαντη!), Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (δεν ισχύει καμία από τις 3 λέξεις), Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (προτιμώ το ΣΥΡΙΖΑ, είναι φοιτητικογενές και zeros oriented, αλλά καλύτερα να μην το ψάξεις σε βάθος), Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός (στα καταφύγια!), Δημοκρατική Αναγέννηση (ό,τι και το ΝΔ με διαφορετική διατύπωση, στη φαντασία!), Πολιτική Άνοιξη (μπλόφα!)…

Για τους δημοσιογράφους δεν λέω κάτι… Εκείνη η ερωταπάντηση μεταξύ Παπαχελά και Παπαρήγα, μαζί με την ανταλλαγή βλεμμάτων, ήταν για να μείνει… Έτσι όπως πάμε με βλέπω να συμπαθώ στο τέλος την Έλλη Στάη…

Άντε, 9 και σήμερα!

Πάνος Πανότας