Τί είναι ρατσισμός; Ρατσισμός δεν είναι το υποτιμητικό λοξό βλέμμα στο λεωφορείο; Ρατσισμός δεν είναι το «δεν είμαι ρατσιστής, αλλά..»; Ρατσισμός δεν είναι η ασπρόμαυρη σκέψη; Ρατσισμός δεν είναι η ανόητη χρήση της «στατιστικής»; Ρατσισμός δεν είναι οι άνθρωποι σαν αριθμοί; Ρατσισμός δεν είναι το να θεωρείσαι ανώτερος επειδή απλώς και μόνο τυχαίνει να ζεις στα ίδια χώματα που περπάτησαν πολύ παλιά κάποιοι μεγάλοι; Ρατσισμός δεν είναι να θεωρείς κάποιους άλλους «μάζα» (τη στιγμή που διεκδικείς για τον εαυτό σου μια αυτόβουλη και διακριτή ύπαρξη;) Και μήπως τελικά ρατσισμός δεν είναι το να αποδίδεις ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά σε σύνολα ανθρώπων;

Δεν είναι εύκολο να χτυπήσουμε το ρατσισμό. Το ρατσισμό γύρω μας, το ρατσισμό μέσα μας. Γιατί ο ρατσισμός και η εξάπλωση του βρίσκει έδαφος γόνιμο σε μια εκπαίδευση που μας μαθαίνει την ασπρόμαυρη απλοϊκή σκέψη, σε Μ.Μ.Ε. που εμπορεύονται φόβο και απάθεια, σε πολιτικούς που ψαρεύουν ψήφους σε θολά νερά... Γιατί πλέον οι φορείς του ρατσισμού δεν είναι περιορισμένοι και μαντρωμένοι στα παλιά γνωστά ιδεολογικά σχήματα. Μπροστάρης του μετώπου κατά του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης είναι πλέον και η ακροδεξιά, τα τείχη έχουν πέσει και οι ιδεολογίες του μίσους έχουν εξαπλωθεί σε όλο το πολιτικό φάσμα. Και έτσι ο ιός του ρατσισμού επωάζεται ήσυχα και ύπουλα, σαν τον ιό του AIDS! Μέχρι που κάποια στιγμή ξεσπάει... Απρόβλεπτα και βίαια...

Αλήθεια δεν ξέρω το κατά πόσον διοργανώσεις όπως το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ μπορούν πράγματι να αλλάξουν την κατάσταση. Ξέρω όμως ότι τέτοιες διοργανώσεις δηλώνουν μια παρουσία, δηλώνουν ότι υπάρχουν ακόμη αντισώματα... Φέτος το φεστιβάλ έχει περάσει από χίλια μύρια κύματα (ακυρώσεις της τελευταίας στιγμής, αλλαγή χώρου μετά από γελοία απόφαση του αρτηριοσκληρωτικού πρυτανικού (διάβαζε: αστυνομικού) συμβουλίου του πανεπιστημίου της Αθήνας, κ.α.) και έχει όσο ποτέ άλλοτε ανάγκη στήριξης! Ψάχνετε επιπλέον αφορμές για να βρεθείτε το προσεχές τριήμερο στην πλατεία Πρωτομαγιάς (πίσω από το Πεδίο του Άρεως); Οι πολυποίκιλες μουσικές: από φωνητικά σύνολα των Βαλκανίων μέχρι hip hop, από επιμένοντες παλιοροκάδες (Σπυριδούλα) μέχρι φρέσκα δυναμικά γυναικεία σχήματα (Katrin the Thrill, Meanie Geanies), και από ελληνικό έντεχνο μέχρι jazz (με το tribute στον πρόσφατα χαμένο Κώστα Κουβίδη). Προβολές, συζητήσεις, θεατρικά δρώμενα, πολυεθνική κουζίνα από κάθε άκρη της γης, εκθέσεις φωτογραφίας και ζωγραφικής, συνθέτουν μια πολύχρωμη γιορτή, μακριά από την αγέλαστη σοβαροφανή αριστερίλα, μια γιορτή η οποία περιμένει τη στήριξη και τη συμμετοχή του κάθε μετανάστη. Γιατί όλοι μας είμαστε με κάποιον δικό μας, πολύ προσωπικό και ιδιαίτερο τρόπο μετανάστες!
Και ξένοι...

Αντώνης Ξαγάς

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati