Ο σημερινός μουσικός κόσμος μοιάζει με τον υπαρκτό του 15ου αιώνα: οι μισές ήπειροι γνωστές, προσιτές και χαρτογραφημένες, κι οι υπόλοιπες απάτητες και κάτω απ’ το πέπλο μύθων, θρύλων και δοξασιών.

Πάντα έτσι ήταν η μουσική. Ένας απέραντος ωκεανός στον οποίον η ψηφιακή εποχή λειτούργησε κατά παραλληλισμό με το «φαινόμενο του θερμοκηπίου»: λειώνουν οι πάγοι, αυξάνεται η στάθμη των υδάτων και άλλα τέτοια δύσχρηστα και εφιαλτικά.
Ζούμε στον αιώνα του υπέρ (υπερ-πληθώρα, υπερ-προσφορά, υπερ-οτιδήποτε), του κορεσμού, της αντίληψης στα όρια της λειτουργίας της, που ο δημιουργός δεν προέβλεψε από κατασκευής μας (τι στενόμυαλος κι αυτός), του βομβαρδισμού από καινούργια πράγματα all day and all of the night, του downloading, του iTunes, του MySpace, του YouTube, του iPod, των νέων κανόνων καταναλωτισμού, του ανεπτυγμένου χάους. Τα είχαμε που τα είχαμε χαμένα ενίοτε, τώρα τα χάσαμε κι ολότελα. Παραιτούμαι! Δεν μπορώ να βγω απ’ τον λαβύρινθο κι η Αριάδνη μου σα να άργησε, γαμώτο.

Αυτό το ποστ έχει την αξία μιας πυξίδας, ενός μίνι οδηγού. Τσέπης θα τον λέγαμε κάποτε. Είναι τα αποτελέσματα μιας σταχυολόγησης εξαετίας καταγεγραμμένα σε βολική έκδοση 15 δίσκων που ίσως χάσατε (ή δε μάθατε καν ότι αξίζει τον κάματο να ασχοληθείτε) και που η σπουδαιότητά τους και το υψηλής αξίας φορτίο τους μπορεί να τους προσδώσει τις φετιχιστικές διαστάσεις που όλοι λατρεύαμε κάποτε κυνηγώντας τους με τον πατροπαράδοτο τρόπο. Ιδού και λίγες βοηθητικές υποδείξεις:
του Barak Moffitt τον θεωρώ στους τοπ της δεκαετίας, απίστευτος,
οι Rada & Ternovnik ξαναχτίζουν τη σκοτεινή folk,
o Erik Hinds έχει φτιάξει ένα αυτοσχέδιο όργανο μεταξύ κιθάρας και τσέλου,
οι Bohren & Der Club Of Gore ευθύνονται για το πιο ερεβώδες έπος των πρόσφατων χρόνων,
η Haruno Kira είναι μια πιανίστα-νεράιδα…

Δεν πλατειάζω άλλο. Παιδεύομαι κι εγώ να περιγράψω με λόγια κάτι που εκ των προτέρων ξέρω ότι είναι αδύνατον. Θα μιλήσει η μουσική για όλα. Από τα παρακάτω, στις έξι ετήσιες ανασκοπήσεις του MiC δεν έβαλα τίποτα απολύτως, ούτε καν ένα κομμάτι. Με έφαγε το κενό πληροφόρησης. Αν βρω ποτέ το κουράγιο να ανασυντάξω τις εκάστοτε επιλογές μου, δηλαδή ποτέ, ίσως αυτές πάρουν και μια μορφή κοντύτερα στην, ας την πούμε, τελική σε εισαγωγικά.

Υπομονή, λοιπόν, και καλό… ψάξιμο!! Σχεδόν δυόμισι χρόνια πριν και τυπικά η δεκαετία μας χαιρετήσει…

• BED – “The Newton Plum” (Ici, d’ailleurs…, 2001)
• BARAK MOFFITT – “Consumers All” (Infinite Monopoly, 2002)
• KIMMO POHJONEN and TAPIOLA SINFONIETTA with ABDISSA ASSEFA and SAMULI KOSMINEN – “Kalmuk” (Westpark Music, 2002)
• RADA & TERNOVNIK – “The Book Of The Cruelty Of Women” (Ur-Realist, 2001)
• ERROLYN WALLEN – “The Girl In My Alphabet” (Avie, 2002)
• ERIK HINDS – “Khonsay” (Solponticello, 2002)
• [MelK] – “Super 8” (Un Dimanche, 2004)
• BOHREN & DER CLUB OF GORE – “Black Earth” (Wonder, 2002)
• HARUNO KIRA – “Breath” (King International Inc., 2001)
• DET GAMLA LANDET – “Det Gamla Landet” (Aa, 2004)
• JOHN VANDERSLICE – “Pixel Revolt” (Barsuk, 2005)
• HAMSTER THEATRE – “Carnival Detournement” (Cuneiform, 2001)
• ZILVEREN EEUW – “Zilveren Eeuw” (PLK, 2000)
• VESNA – “Snow Sences” (n5MD, 2004)
• DANNY ELFMAN – “Serenada Schizophrana” (Sony Classical, 2006)

Πάνος Πανότας

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati