Όπως μου συμβαίνει και με τόσες άλλες γιορτές, δεν λαχταρώ πια το Πάσχα. Ούτε και το ζω σαν άλλοτε, όταν ήμουν παιδί. Φαίνεται πως από τότε –τόσα έχουν γίνει στο ενδιάμεσο– έχουμε αλλάξει τόσο εγώ όσο κι αυτό καθαυτό. Βασικά και τους δυο μας άλλαξε ο συνήθης ύποπτος άλλος: ο χρόνος, ο εις αεί κακός των περισσότερων υποθέσεων. Βέβαια, αν με ρωτήσει κάποιος αν προτιμώ να αντιλαμβάνομαι τα πράγματα με τα μάτια και το μυαλό ενός παιδιού, μην περιμένετε να έχω σταθερή απάντηση, το «ναι» και το «όχι» είναι εδώ και δύο δεκαετίες κολλημένα στο πενήντα-πενήντα. Ως απόρροια αυτής της ένθεν και ένθεν αλλαγής πάντως, τώρα βλέπω και πιο ξεκάθαρα κάτι που ανέκαθεν μισούσα, τον προσποιητό καθωσπρεπισμό και τους ακολούθους του, την περιτυλιγμένη ευγένεια, τα χαμόγελα που ίσα που διαγράφονται και αμέσως χάνονται στη συνηθισμένη κατήφεια, τις ενέργειες που θέλουμε να βαφτίζουμε «ήθη και έθιμα», ξεχνώντας πως η παράδοση δεν είχε ποτέ της βιτρίνα, προσφάτως το έπαθε κι αυτή το εν λόγω κακό…

Απονέμω τα φετινά βραβεία αφόρητης βαρεμάρας του τετραημέρου, λοιπόν. Κατά σειρά:

1ο στους πολιτικούς που τρέχουν με τα αβγά στο χέρι, τραβώντας ξοπίσω τους τις κάμερες απ’ τα καλώδια, λες και τους ποθούμε και πασχαλιάτικα, λες και κάποιος τους είπε «συνεχίστε ακάθεκτοι, βαράτε τους, είναι θέμα χρόνου να πέσουν νοκ-άουτ», λες και μ’ ένα υφάκι του στιλ «χρόνια πολλά, υγεία, μπλα μπλα…» θα ξεχάσει ο κοσμάκης τις βαλίτσες με τα εκατομμύρια ευρώ που χάθηκαν. Σύγχρονη επικοινωνιακή πολιτική το λένε; Ας το λένε, εγώ το λέω κάπως αλλιώς, αλλά δε μου επιτρέπεται…

2ο στους της άλλης πλευράς, στους ιθύνοντες των τηλεοπτικών ειδήσεων που γεμίζουν τα δελτία με τέτοιες αηδίες. Αυτοί έχουν το ακαταλόγιστο ή θέλουν να νομίζουμε ότι το έχουν; Βάζουν όλα τα μέχρι πρότινος αντιπολιτευτικά τους τερτίπια στον πάγο, πατούνε το “pause” σ’ όλα τα προβλήματα και μες στην τρελή χαρά δίνουν απλόχερα το σύνολο του τηλεοπτικού χρόνου ακριβώς σ’ αυτούς που δεν θέλουμε να βλέπουμε (αφήστε τις ζωντανές αναμεταδόσεις από καθεδρικούς). Και τους παίρνουν όλους, με τη σειρά, να μην λείψει κανείς και το δελτίο θεωρηθεί λειψό. Ο τάδε θα περάσει το Πάσχα εκεί, την άλλη μέρα ο ίδιος τάδε περνάει το Πάσχα εκεί, τη μεθεπόμενη μέρα ξανά ο ίδιος τάδε πέρασε το Πάσχα εκεί. Εντάξει, ξέρουμε τους χρόνους των ρημάτων της ελληνικής γραμματικής, και

3ο στους ακριβοπληρωμένους εμπνευστές των γιορτινών σόου. Πού τους βρίσκουν όλους αυτούς τους προσκεκλημένους που ξεθάβουν; Το είχα άλυτη απορία, το έχω άλυτη απορία και θα το έχω άλυτη απορία. Εκτός και αν μια κοσμογονική εκδήλωση πέσει από τον ουρανό και λύσει όλες τις άλυτες απορίες του κόσμου τούτου διαπαντός, μες σ’ αυτές και τη δική μου. Ανάσταση, αλλά καθολική όμως.

Κλείστε το κουτί και τώρα που ο καιρός μοσχοβόλησε άνοιξη, ρίξτε το στις βόλτες. Η πιο επιτυχής αναζωογόνηση έρχεται με μια βαθιά ανάσα στον καθαρό πρωινό ουρανό και στην ησυχία του. Σήμερα, το σκηνικό ήταν σκέτη απόλαυση.

Χρόνια πολλά και με υγεία…

Πάνος Πανότας