1. Πάντα με γοήτευε η ιδέα του φαινόμενου της πεταλούδας... Μικρά ασήμαντα καθημερινά περιστατικά, ασήμαντα «νετρόνια» τα οποία πυροδοτούν μια ολόκληρη αλυσίδα γεγονότων... Χωρίς κανόνα... Η αρχή της «συγγραφικής» μου καριέρας στο MIC είχε ως αφετηρία ένα πολύ συνηθισμένο γεγονός. Η παραγγελία ενός fanzine, ένα χιλιάρικο μέσα σε ένα φάκελο που ταξίδεψε για Θεσσαλονίκη, ένα απροσδόκητο τηλέφωνο, η ανάπτυξη μιας «εν μουσική» φιλίας, ένα ραντεβού στα τυφλά στην Καμάρα σε εποχή προ-κινητών (μοιάζει με εποχή των σπηλαίων πια ε;), ένα κείμενο που γράφτηκε για ένα τεύχος που ποτέ δεν βγήκε, ένας δραματικός χωρισμός, η γνωριμία με ιδιαίτερους ανθρώπους που εκτίμησα από την πρώτη στιγμή.... Και έτσι είμαι εδώ... Ποτέ και πουθενά αλλού...

2. I like trains… Όχι το συγκρότημα. Κυριολεκτώ! Την αιτία δεν την ξέρω, άλλωστε δεν έχει νόημα να αναζητάμε σε όλα τις αιτίες. Ίσως, όπως μου έχουν πει, να οφείλεται στο ότι ο παππούς μου με πήγαινε μικρούλι πολύ συχνά στον σιδηροδρομικό σταθμό του Dinslaken, μιας γραφικής κωμόπολης στην περιοχή του Ρουρ, όπου χαζεύοντας με τις ώρες τα τραίνα απαντούσε με υπομονή στα ακατάσχετα «warum» (γιατί) μου... Μεγαλύτερος, μια από τις αγαπημένες μου βόλτες ήταν να πηγαίνω με το ποδήλατο στον «αγγελοπουλικό» σταθμό της Τρίπολης και να παρατηρώ τα τραίνα να έρχονται και να φεύγουν για τόπους μακρινούς και εξωτικούς, όπως ήταν για μένα τότε η ...Αθήνα και η Καλαμάτα! Ακόμη μεγαλύτερος λάτρεψα το «Τrans-Europe Express» των Kraftwerk, με γοήτευσαν οι ρυθμικοί ήχοι των μεταλλικών κρούσεων, ονειρεύτηκα ταξίδια με το TEE από το Παρίσι στη Βιέννη τα οποία ποτέ δεν πραγματοποίησα και ένιωσα πολλές φορές το αίσθημα του ανθρώπου που έβλεπε τα τραίνα να περνούν...

3. Μικρά μυστικά για το πως μπορώ να σας αντιπαθήσω (ειδικά αν ανήκετε στο κατ’ όνομα αδύναμο φύλο!) «Είμαι πολύ ευαίσθητη, ειλικρινής και μισώ το ψέμα»... «Ακούω τα πάντα»!.. «Μ’ αρέσει ο Κοέλιο και πιστεύω πως όταν θέλουμε κάτι, ολόκληρο το Σύμπαν συνωμοτεί για να μας επιτρέψει να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα!» (Παλιότερα στη θέση του Κοέλιο, ήταν ο ...αλήστου μνήμης Μπουσκάλια με το «Να ζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις». Στην παρέα είχαμε μάλιστα καθιερώσει μεταξύ μας τον όρο «μπουσκαλιές» όταν θέλαμε να αναφερθούμε με λόγιο και κομψό τρόπο σε ανόητες κοινοτοπίες χωρίς να καταφύγουμε στη γνωστή έκφραση με τα τρία Α!

4. Δεν ζω χωρίς μουσική... Στο σπίτι όλο και κάτι θα παίζει ολημερίς, και καμιά φορά ολονυχτίς! Όμως μου είναι αφόρητη κάποιες στιγμές η πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα μουσική καταπίεση που βιώνουμε παντού. Είτε πας στο supermarket, για καφέ, για γλυκό, για φαγητό, στο metro, παντού μουσική... Ελάχιστα μέρη υπάρχουν στην Αθήνα όπου να μπορείς με φόντο τον ήχο της σιωπής (τα ...«4’.33’’» του Cage αν θέλετε) να απολαύσεις μια ανθρώπινη επαφή, μια συζήτηση... Γερνάω μαμά;

5. Πέρα από την αρμονία και την αλχημεία των ήχων λατρεύω και την μουσική των γεύσεων. Τη γαστρονομία. Παρόλα αυτά μέχρι την ηλικία ψηφοφορίας ήμουν το τυπικό αγόρι της ελληνίδας μαμάς (γερμανίδας στην πραγματικότητα) που αγνοεί το πως μπορεί να μετατραπεί ένα αυγό σε βρώσιμη μορφή (ακόμη θυμάμαι την πρώτη μου απόπειρα να φτιάξω μακαρόνια με πιπεριές και μπέικον όπου τα είχα βάλει να βράσουν όλα μαζί στο ίδιο νερό με αποτέλεσμα γεύση βρασμένου ...άχυρου). Και αν για τα πρώτα φοιτητικά χρόνια αρκούσαν τα τάπερ της ...ανθρωπιστικής βοήθειας (διάβαζε της μαμάς!) που πηγαινοέρχονταν με τα ΚΤΕΛ αλλά και το τρίπτυχο «πίτσα-σουβλάκι-μακαρόνι», κάποια στιγμή επήλθε ο κορεσμός και άρχισα να την ψάχνω και μόνος. Εκτός αυτού ανακάλυψα και την ψυχοθεραπευτική διάσταση της δημιουργίας, αλλά και ένα βαθύτερο κίνητρο το οποίο επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά τον ...Φρόιντ και το τι υπάρχει μέσα στο μυαλό του κάθε άντρα! Το να μαγειρέψεις για μια γυναίκα, και δη για μια συμφοιτήτρια (οι οποίες δεν ήταν και πιο προκομμένες από εμάς τότε!), αποδείχθηκε μια από τις καλύτερες ...γκομενοπαγίδες όπως λέγαμε! Μάλιστα είχα και μενού το οποίο ήταν στάνταρ, δοκιμασμένο, και με εφετζίδικο όνομα. Τα περίφημα «τορτελλίνι αλά κρεμ»! Φαγητό πανεύκολο, της απάτης, και αρκετά «πρόστυχο» από άποψη θερμίδων και γεύσης αλλά με εγγυημένα ..πρόστυχα αποτελέσματα! (μην φτιάξετε όμως ένα καζάνι!)

Που να δώσω πάσα τώρα; Πολλούς μαρκαρισμένους παίκτες βλέπω! Δημήτρη θα σ’ αφήσουν τα τρία διαβολάκια να γράψεις κάτι;

Αντώνης Ξαγάς

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati