Νέους! Στραβάδια! Γαλιά! Είχα στο σάκο μου στο στρατό τα «Τρία κλικ αριστερά» και ένα βράδυ διάβασα για τους παρευρισκόμενους στο θάλαμο το ποίημα που αρχίζει με τις παραπάνω λέξεις. Τους άρεσε και κάποιος μου πήρε το βιβλίο για να διαβάσει περισσότερα. Όταν είδε τα αποσπάσματα για το ΚΚΕ που είχα εσκεμένα παραλείψει με πέρασε για ...Μαρξιστή και με συμβούλεψε, βιβλία σαν αυτό, να τα κρατάω για τον εαυτό μου.

Είχα πέσει απ’το ποδήλατο στα 13 μου και έσκισα το μπούτι μου μέχρι το κόκαλο. Στο νοσοκομείο μου έφεραν ένα δώρο για να περνάω τις μέρες μου. Ήταν ένας πλατύς χάρακας με δύο μεγάλες τρύπες και δοντάκια γύρω γύρω. Είχε και δυο εξαρτήματα σαν ροδάκια, οδοντωτά επίσης, με πολλές τρύπες πάνω τους. Βάζοντας το στυλό σε κάποια από τις τρύπες και γυρίζοντάς το έφτιαχνε σχέδια. Έκανα χιλιάδες σχέδια με πολύχρωμα στυλό και αυτό είναι το δώρο που αγάπησα περισσότερο στη ζωή μου.

Διανυκτέρευσα στο Τμήμα της Ίωνος Δραγούμη, σε ένα μικρό, σκοτεινό, υγρό δωμάτιο που είχε ένα στρώμα στο πάτωμα και τίποτα άλλο. Το κρύο ήταν ασύλληπτο. (Παρακάλεσα τον αξιωματικό υπηρεσίας να με δείρει λίγο για να ζεσταθώ αλλά ήταν κουρασμένος). Το άλλο πρωί με άφησαν να επιστρέψω στον παράδεισο – το ζεστό μου σπίτι.

Η πρώτη συνέντευξη που πήρα ήταν του Ακληπιού Ζαμπέτα και του Θόδωρου Πετιρόπουλου των International Comedy που δεν ηχογραφήθηκε την πρώτη φορά και την ξανακάναμε. Η πρώτη διεθνής θα πρέπει να ήταν δι αλληλογραφίας με τον Mark Eitzel μετά το “Engine” των American Music Club. Μετά τη συναυλία των Triffids στο Ρόδον πήγαμε στα παρασκήνια και ρωτούσα τον μεθυσμένο McComb γιατί δεν αφήνει την Jill να τραγουδάει περισσότερο, γιατί το “Lawson square infirmary” δεν κυκλοφόρησε σαν Triffids και ..περίμενα απαντήσεις. O Διονύσης της Άνωσης μας είχε αφήσει να μιλήσουμε με τον Greg Sage πριν βγει στη σκηνή του Contrast και θυμάμαι πως του έκανε εντύπωση η ερώτησή μου «γιατί βάζει τόση οργή και απογοήτευση στη μουσική του» που επανήλθε 2-3 φορές στο ίδιο θέμα κατά τη διάρκεια της συζήτησης.

“Aκόμα κι αν αυτοί που θέλαμε δε γίναμε
ακόμα κι αν αυτοί που είμασταν δε μείναμε
είμαστε ακόμα εδώ!
Ψάχνοντας στα τυφλά για νέους δρόμους”
λέει η αφιέρωση ενός φίλου στο “Μια εποχή στην κόλαση” που μου χάρισε.

Βασίλη, άσε για λίγο κάτω την κουδουνίστρα και γράψε μας πέντε πικάντικα.

Μπάμπης Αργυρίου

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati