Τώρα πια; Τι να κάνει κανείς όταν βρεθεί ξαφνικά με τη μπάλα πεπόνι αγκαλιά παρά να αρχίσει να τρέχει. Και δε μου φταίει η Ροζίτα που μ’ έβγαλε κανονικά στον τάκο. Είναι που δεν είχα παρακολουθήσει το θέμα! Ο σνομπισμός εντούτοις, είναι μια απ’ τις πανδημίες του internet. Οπότε νωρίς με την αυγούλα στρώθηκα στο γράψιμο. Και καλού-κακού να προειδοποιήσω ότι ό,τι ακολουθεί είναι one more ασύστολη περιαυτολογία, η οποία ήταν ασφαλώς περιττή. Τα παράπονα στον αφέτη…

1. Το πρώτο μου κείμενο δημοσιεύτηκε στο φανζίν «Στις Σκιές του Β-23» το 1990. Ήτανε ένα για τον Greg Sage. Θυμάμαι πως κλείνοντάς το εξέφραζα την τεράστια απορία μου που το “Sacrifice (For Love)” είχε βγει μονάχα σε… cd! Σκοτάδια μαύρα, πίσσα…

2. Εκτός από κείμενα περί μουσικής, φοιτητής κυρίως, αλλά και μετά, έγραφα και διάφορα άλλα. Εμένα 100% δε με κάλυψαν ποτέ, άρεσαν όμως στους άλλους. Ξεμπερδεύοντας με το Μετσόβιο βρεθήκαμε κάπου στην Ιπποκράτους με τον Κώστα Σταμάτη (αμέσως μετά Το Ψυγείο Ψυγείο) και λίγο αργότερα και με τον Χάρη Σχοινά. Από την όλη φάση βγήκαν μερικά τραγούδια. Τρία από αυτά τα γράψαμε τον Μάρτιο του 1994 στο Praxis με ηχολήπτη τον Λάμπρο Σφυρή των Έρεβος και τα βγάλαμε σε μια demo κασέτα υπό τον τίτλο «Το Πρώτο Αμάρτημα». Όποιος έχει κόπια καλείται να επικοινωνήσει, έτσι για την τιμή των όπλων. Έκανα το εξώφυλλο, έγραψα όλους τους στίχους, τους τραγούδησα κιόλας… Το αποτέλεσμα πήρε τότε μια εκθειαστικότατη κριτική στην “Oz”, ίσως κάπου να έχω και το τεύχος. Με τους υπόλοιπους ξαναβρεθήκαμε και οι τρεις στο πάρτι του MiC στο Decadence, καταλάβατε.

3. Έχω σχεδόν οτιδήποτε μπορεί να ψάξει κανείς για τον Εσθονό συνθέτη Arvo Part. Βινίλια, cds, βιβλία, άρθρα, dvd… Η σχέση μου με τον Part είναι μέχρι σήμερα ξεχωριστή. Ένα τεράστιο κομμάτι μουσικής το ανακάλυψα μέσω αυτού. Συχνά-πυκνά δωρίζω είτε σε ανθρώπους που αγαπάω, είτε που θέλω να με καταλάβουν λίγο περισσότερο και βαθύτερα από αυτό που εξωτερικά δείχνω, μια κόπια του “Tabula Rasa”. Αθάνατο.

4. Θεωρώ πως ένα από τα συγκλονιστικότερα κείμενα που έχουν γραφεί στην ελληνική γλώσσα είναι η «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη. Την καταλαβαίνει κανείς πλήρως όταν την ξεπεράσει και σταματήσει να επανέρχεται για να τη διαβάζει στα χοντρά ζόρια.

5. Έχω δίπλωμα αυτοκινήτου σε αχρηστία εδώ και κάμποσα χρόνια. Μετακινούμαι σχεδόν αποκλειστικά με συγκοινωνίες και αν είναι να αποφύγω ταξίδι με το αεροπλάνο πάω με τα πόδια μέχρι… τη Μογγολία!

Και τώρα μια στιγμή που περίμενα έτη φωτός. Πάσα στον Μπάμπη (νόμιζες ότι θα ξέφευγες;)

Πάνος Πανότας

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati