Ως γνωστόν, ο τέως μουστάκια δεν έχει. Αν είχε, θα γέλαγαν μέχρι κι αυτά μ’ όλο αυτό το ανατολίτικο νταβαντούρι που επί μια βδομάδα+ απασχόλησε σύσσωμους τους «φορείς», από το κράτος μέχρι τα τηλεοπτικά μέσα (αυτοί φυτρώνουν παντού, σε τέτοιο κελεπούρι θα έλειπαν;). Ήταν μείζον εθνικό θέμα τελικά το ποιος θα τρώει (και ποιος θα έπρεπε, να τρώει πάντα) στις ex-βασιλικές σουπιέρες που βγήκαν στο σφυρί εκεί στου Christie’s. Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει να πάει να τον εξετάσει γιατρός. Εγώ ήδη έκλεισα ραντεβού!

Βέβαια, η παραπλάνηση έχει από πίσω της τεχνογνωσία, και θεωρείται πλέον τακτική πολύ υψηλού επιπέδου για να θέλουμε να την πιάνουμε αμέσως. Κάτι μονοπωλεί επί τούτου το δημόσιο λόγο και την ίδια στιγμή κάτι άλλο περνάει σχεδόν ασχολίαστο και με περισσή ευκολία στα υποδεέστερα των θεμάτων.

Στην περίπτωσή μας ο αντιπερισπασμός μάς βρήκε κυριολεκτικά στην τουαλέτα σε ανομολόγητη πράξη. Διότι, συγχρόνως με τις σουπιέρες του τέως έσκασε μύτη και η σχετική έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όπου πιστοποιείται αυτό που εν ολίγοις γνωρίζαμε ότι έχει συμβεί, αλλά αγνοούσαμε την κλίμακα και το μέγεθός του. Ο επιτυχής αποπροσανατολισμός είχε σκοπό να μη μάθουμε ούτε και αυτά.

Συνοπτικά, λοιπόν, η αφεντιά της C.I.A. «χρησιμοποίησε» στο παγκόσμιο αντιτρομοκρατικό ανθρωποκυνηγητό της οκτώ αεροδρόμιά μας, πραγματοποιώντας εξήντα τέσσερις αφίξεις-αναχωρήσεις, με δεκαεννιά διαφορετικά αεροπλάνα. Όχι, δεν είναι της φαντασίας μου όλα αυτά, έχουν και αληθινή βούλα πια. Μιλάμε για πτήσεις πολιτικές, αλλά τύπου transit (κανένας δεν μπαίνει, κανένας δεν βγαίνει, το «φορτίο» δεν ελέγχεται). Από κείνες τις πικρές αλήθειες που εύχεσαι μ’ όλη σου την καρδιά να μην ήταν αλήθειες μέχρι που μαθαίνεις ότι όντως ήταν και μετά προσπαθείς να τις κάνεις κι εσύ γαργάρα. Όπως όλοι. Και, βέβαια, δεν πιστεύω να πείθεστε πως κάποιοι εκ των κυβερνώντων μας δεν ήξεραν τίποτα. Ήθελα να ήξερα ποιο σαΐνι επικοινωνιολόγος τους συμβουλεύει να επικαλούνται σχεδόν μονίμως την άγνοια. Οι ίδιοι, με κάτι πτυχία να (μετά συγχωρήσεως), δεν καταλαβαίνουν πως αυτό πιάνει όσο και κάθε άλλη παρεΐστικη μαλακία της στιγμής; Δεν είναι όλα του καφενείου. Ή μήπως είναι;

Τα γεγονότα μας ξεπερνούν απλά γιατί εμείς είμαστε πολύ μικροί πια για ένα τόσο χοντρό παιχνίδι. Είμαστε τα στρατιωτάκια στο σκάκι. Οι θεωρούμενοι ως αναλώσιμοι. Ευτυχώς να λέτε που ο homo internetus, τουλάχιστον ως προς την πληροφόρηση, εξελίχθηκε γρήγορα.

Υστερόγραφο ένα: το «Ο Κύκλος των Πιωμένων Ποιητών» του Κωστάκη Ανάν στο τρέχον τεύχος 240 της «Βαβέλ» με το κόκκινο –Happy New Fear– εξώφυλλο είναι ό,τι πιο απολαυστικό κρέμεται αυτή τη στιγμή στα περίπτερα. Στους στερημένους αναφέρομαι.

Υστερόγραφο δύο: καλά, είναι δυνατόν από τις πρώτες ώρες της πρώτης μέρας κυκλοφορίας του να είναι sold out «Το Ποντίκι»; Έγινε κι αυτό!

Υστερόγραφο τρία: “Live Action Computer Game” από το www.technews.gr. Και είχα ένα κόμπο στο λαιμό σήμερα!

Πάνος Πανότας

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati