(προοδευτικοί αναγνώστες της Ελευθεροτυπίας)

Ας καγχάσουμε!

Την Κυριακή το πρωί η Ελευθεροτυπία μας προέτρεψε να κλείσουμε την τηλεόραση και να ανοίξουμε ένα παράθυρο στη ζωή. Ομολογουμένως πρωτότυπη η άποψη που θέλει την τηλεόραση να κλείνει το παράθυρο της ζωής στο σύγχρονο άνθρωπο. Κάτι τέτοια περιμένουμε από τον τύπο της προοδευτικής και της «κάποτε-να-‘χαμε» ανατρεπτικής παράταξης. Την επόμενη εβδομάδα ελπίζουμε σε προτροπή «ανοίξτε κανένα βιβλίο»… Δεν έχουν ακουστεί αυτά, αν δεν τα πει η «Ε» ποιος θα τα πει;

Ποια τηλεόραση να κλείσουμε με την ευκαιρία; Φαντάζομαι όχι το Mega Channel που με κάποιο τρόπο εμπλέκεται στην ιδιοκτησία του και ο εκδοτικός όμιλος της Ελευθεροτυπίας, ε; Γιατί έτσι θα ξεμείνει από φράγκα ο Όμιλος, οι εφημερίδες είναι που είναι προβληματικές, θα κλείσει και η Ελευθεροτυπία και έπειτα ποιον θα έχουμε να μας λέει τι να κάνουμε για να γίνουμε ενεργοί πολίτες; Μπέρδεμα αυτό; Να κλείσουμε δηλαδή το Κανάλι Των Εκδοτών, που το άνοιξαν οι εκδότες για να μπορούν να εκδίδουν τις εφημερίδες που λένε να το κλείσουμε; Ή μήπως όλα αυτά διευθετήθηκαν με το βασικό μέτοχο και δεν ξέρω τι λέω;

Σε εσάς μιλάω μαλάκες και σε μένα το μαλάκα ασφαλώς. Που κληρονομήσαμε από τους προοδευτικούς γονείς μας την ιδέα ότι η Ελευθεροτυπία είναι «διαφορετική» εφημερίδα σε σχέση με το κατεστημένο του Λαμπράκη και τα αντιδραστικά έντυπα της Δεξιάς, αλλά και την συντήρηση της Καθημερινής. Ε, και είναι όσο να πεις. Συνεργάζεται και με την Liberation αν θυμάμαι καλά… Αυτό το μνημείο της συντηρητικής προόδου. Έχει και τον Ιό μέσα… Με αφιερωματάκια στους αντιρρησίες συνείδησης, με διαρκή κόντρα στους Ακροδεξιούς και τους Χρυσαυγίτες, την Εκκλησία και την «άλλη πλευρά» διατηρούμε το προφίλ της ανατροπής και έχουμε και δημοσιογράφους-ανατροπείς στο πλευρό μας για να υπερασπίζονται και το προφίλ μας και εμάς όποτε χρειαστεί. Επαναστατικά απολιθώματα του παρελθόντος τύπου Αντρέας Ρουμελιώτης ευνοούν τα παραπάνω… και ας αναλώνεται περί του τίποτα πλέον η στήλη του. Ξανά μπράβο!

Και σε δυο μέρες μέσα άλλαξε και πάλι ρότα η ζωή μας και ξυπνήσαμε από τον λήθαργο διαβάζοντας την επιστολή διαμαρτυρία του δεκατριάχρονου. Ο οποίος δεκατριάχρονος αποτυπώθηκε με απόλυτη ακρίβεια στα λόγια της (ημίτρελης ή έτσι μου ακούστηκε;) μάνας του, που από το πρωί της περασμένης Τρίτης μέχρι το βράδυ, από τον Παπαδάκη μέχρι τα δελτία των Οχτώ, αναπαρήγαγε σε Α4 τις σκέψεις του γιου της που όλοι εκπλαγήκαμε για την τόση ωριμότητα του, για το πλούσιο λεξιλόγιο του και για τις ανεπανόρθωτα ανατρεπτικές έννοιες που κατατρέχουν τη σκέψη του. Βρε από κανενός το μυαλό δεν πέρασε ότι η μάνα έγραψε την επιστολή και βγήκε τσάρκα στην τηλεόραση που έπρεπε από την Κυριακή ήδη να έχουμε κλείσει και σέρνει και τον 13αχρονο-θαύμα πέρα-δώθε;

Και όσο υπάρχουν Αλέξανδροι, ε; Βολεύει και το όνομα το 100% ελληνικό, το αεράτο, το ηρωικό! Και πάμε! Συγκινήθηκαν ο Μαχαιρίτσας και ο Πλιάτσικας και έκαναν δηλώσεις! Ο Νταλάρας στην απ’ έξω ή επενέβη ο άθλιος ο Πανούσης και εξαφάνισε τις δηλώσεις του; Πως πέφτουμε όλοι από τα σύννεφα τόσο εύκολα να πούμε… Και πόσο την είχαμε αράξει εκεί πάνω πριν μας κατεβάσει η «Ε»;

Επώνυμα ρούχα, ακριβά αυτοκίνητα, γονείς που εξαγοράζουν με φράγκα και δώρα την ησυχία τους από τα παιδιά τους. Αυτό πάει να πει ότι ζούμε σε καταναλωτική κοινωνία και ζούμε μόνο για τα φράγκα και έχουμε χάσει την ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ μας, έτσι; Γιατί δεν μας τα εξηγείτε ρε παιδιά. Αυτά είναι νέα πράγματα να πούμε. Εντάξει μας τα λέγανε κάποτε οι εκθεσάδες στο Λύκειο και το Φροντιστήριο, αλλά περάσανε τα χρόνια.

Αν λέω ψέματα, να με κάψει ο θεός! Τι γλαφυρότητα εκφράσεων, κι ο θεός τι κάνει και δεν στέλνει φωτιές; Αμελεί; Επιτέλους ζούμε το πρώτο reality μέσω εφημερίδων. Η Ελευθεροτυπία γίνεται Τατιάνα και εμείς από κάτω δακρύζουμε αβίαστα. Και μαζί γίνεται και «σύζυγος Τατιάνας» και στήνει το reality με ψεύτικα ρεπορτάζ. Και τσιμπάνε όλοι. Και το βράδυ κάνει και θεατρική ανάγνωση ο Λαζόπουλος και μαζεύουμε τα κομμάτια μας για δυο μέρες.

Ε γιατί δεν κάθεστε όλοι μαζί να διαβάσετε έναν Ρίτσο; Για δεκάχρονα τα έγραφε ο Ρίτσος. Μέχρι τα 20 πρέπει να έχεις περάσει στον Εμπειρίκο και από τα 25 και μετά Πυρηνική Φυσική… το ανάγνωσμα του καθημερινού καφέ. Σπεύσατε!

Θυμάται κανείς εκείνα τα παιδάκια - καρμπόν που με την ευχή των μαμάδων τους φέρνανε βόλτες στη Βουλή Των Εφήβων και καταφέρνανε να λένε πιο συντηρητικές και πιο κοινότοπες μαλακίες και από τον πιο ξεχασμένο βουλευτή της δεξιάς; Καλά δεν έληξε αυτό το φαινόμενο; Πάμε για την βουλή των προ-εφήβων τώρα έτσι; Να βγαίνει ο κάθε απουσιολόγος στα έδρανα και να καταριέται τους συμμαθητές του που ακούνε Βίσση και Παπαρίζου. Ιδού το πρόβλημα, εντοπίστηκε! Στροφή στο ανταρτο-ροκ του Τζαβέλλα και στα σχολεία τώρα. Δεξιά κυβέρνηση με αριστερό προφίλ δεν έχουμε;

Γουστάρω σκεπτόμενα δημοτικά και σκεπτόμενα νήπια! Αλλοτρίωση, καταναλωτισμός, αριβισμός, τυχοδιωκτισμός… στα δέκα μας χρόνια να έχουμε επίγνωση ότι οι τράπεζες μας κλέβουν και να ξέρουμε την τελευταία απόφαση του Αρείου Πάγου για τα πανωτόκια από έξω.

Εγκλωβιστήκαμε στην καταλυτική αποχαύνωση… Και εγώ μαζί σου μεγάλε πέστα! Σε πιστεύουμε. Συνέχισε το έτσι και σε πέντε χρόνια που θα αναρωτιέσαι γιατί σε φτύνουν οι γκόμενες σε όλη τη διάρκεια του σχολείου και γιατί δεν πέρασες την εφηβεία της αποχαύνωσης. Πριν από όλα αυτά βάλε να δεις αγκαλιά με τη μαμά το About A Boy. Ή διάβασε το έστω το βιβλίο του Nick Hornby αφού η μαμά δεν αφήνει να βλέπουμε τηλεόραση. Εκεί μια μάνα οικολόγος, ακτιβίστρια, χίπισα και ιδεολόγος δεν είναι που καταστρέφει το παιδί της επιβάλλοντας του να ζει όπως αυτή και να σκέφτεται αυτά που το βάζει να σκέφτεται αυτή… και το καταντάει καταθλιπτικό, αποξενωμένο και ξενέρωτο; Γονείς δημιουργήστε τα παιδιά σας, μην τα αφήνετε έρμαια στην TV. Κάντε τα σαν κι εσάς, τώρα όσο είναι νωρίς!

Ε, πολύ θέλω να γνωρίσω αυτό το παιδάκι και τη μάνα του. Κάτι μου λέει ότι βάζουν πλώρη για το ελληνικό remake της ταινίας!

Και διαβάζω δηλώσεις, να πούμε, από εκπαιδευτικούς, γονείς, συγγραφείς παιδικών βιβλίων, οι κουλουρτζήδες γιατί απέχουνε άραγε… και όλοι συγκλονισμένοι. Και κανείς δεν αναρωτιέται αν πρόκειται για μούφα. Μα κανείς;

Η Ελευθεροτυπία μας περνάει στο επόμενο στάδιο του κόσμου των εφημερίδων. Στήνονται σκηνικά θαυμασμού, καλείται ο Μανωλάκης της διπλανής πόρτας να ξυπνήσει όλους εμάς που χαϊδεύουμε τα δέρματα στο cabrio και δε μας νοιάζει τίποτε άλλο… και όλα αυτά είναι ουσιαστικός πολιτικός λόγος, είναι η πραγματική επικαιρότητα, είναι η νέα ανατρεπτική σκέψη.

Μα είμαστε τόσο μαλάκες… το μόνο που αναρωτιέμαι.

Μπράβο Αλέξανδρε αγόρι μου. Μην πάς να παίξεις τώρα. Έχω αφήσει έναν Τσόμσκι και έναν Λουντέμη στο τραπέζι της κουζίνας… για σήμερα. Ένα παιδί μετράει τις επιστολές- κραυγές αγωνίας!

Μπράβο «μαμά δεκατριάχρονου», έχεις γράψει και τίποτε άλλο να πούμε που πρέπει να διαβάσουμε με φάση Δούρειου Ίππου ή θα βγει και τίποτε σε μορφή DVD στο προσεχές μέλλον να σε γουστάρουμε και live!

Μπράβο και στην Ελευθεροτυπία που μας αναγκάζει στο εξής να την αλλάξουμε και να αγοράζουμε την Καθημερινή, που εκφράζει την συντήρηση με περισσή ειλικρίνεια και χωρίς μελό ήρωες του στυλ Βασιλάκης Καϊλας των 00s!

Η αντίδραση όπως εκφράστηκε τόσα χρόνια στους στίχους του Βασίλη Παπακωνσταντίνου επιτέλους περνάει στα χέρια της «άλλης» δημοσιογραφίας.

Να την χαίρεστε!

Άρης Καραμπεάζης