Φέρτε για λίγο στο νου το παρακάτω πολύ συνηθισμένο σκηνικό.
Δυο φίλοι μέσης ηλικίας με τις οικογένειές τους τρώνε σε ταβέρνα. Έχουν τσακίσει μερικά κιλά παϊδάκια, κάμποσες μερίδες χοιρινό γύρο, δυο-τρεις μοσχαρίσιες, πατάτες, σαλάτες, τζατζίκια και έχουν πιει μισό κιβώτιο μπύρες. Ένα τυπικό ελληνικό βράδυ με καλή παρέα, μπόλικη μουσική, ποτό, τραγούδι.
Όταν πλέον τα στομάχια δεν χωρούν άλλο φαγητό, οι δυο φίλοι τα λένε καπνίζοντας τα τσιγαράκια τους. Έχουν πολύ καιρό να συναντηθούν:

– Άσε, μωρέ, έκανα κάτι εξετάσεις αίματος πριν μερικούς μήνες και βγήκαν χάλια. Χοληστερίνη στα ύψη, τριγλυκερίδια 300. Είναι αλήθεια ότι αισθανόμουν βαρύς τον τελευταίο καιρό, είχα φτάσει και 102 κιλά.
– Τι σου είπε ο γιατρός;
– Μου πήρε την πίεση και ήταν αυξημένη. Μου είπε να προσέχω το αλάτι και να χάσω κανά κιλό. Μου έγραψε κάτι χαπάκια με ω3 και ω6 λιπαρά, κάτι σαν τα χαπάκια μουρουνέλαιου που παίρναμε μικροί. Αλλά αυτά δεν μου έκαναν τίποτα γιατί μετά από 2 μήνες ξανάκανα εξετάσεις και ήταν πάλι στο ίδιο χάλι.
– Και τι έκανες;
– Τι να κάνω; Μου έχει γράψει κάτι χαπάκια για τα λιπίδια και μου έδωσε να παίρνω πρωί-βράδυ και ένα χαπάκι για την πίεση. Μου είπε να μειώσω τα λίπη και να κόψω το κάπνισμα. Κόβεται μωρέ το κάπνισμα; Και να γυμνάζομαι, λέει. Πότε να γυμναστώ; Σπίτι δουλειά, δουλειά σπίτι. Δεν προλαβαίνω τίποτα, στα γυμναστήρια θα τρέχω τώρα;
– Έπεσε η πίεσή σου;
– Όχι ρε, τι να πέσει. Παίρνω το χαπάκι, όμως, δε φοβάμαι τίποτα. Πως να κόψεις μωρέ το φαΐ, κόβεται; Τι να τρώω, σαλάτες και πορτοκάλια; Πως να χορτάσω; Έκανα μια δίαιτα ένα μήνα και έχασα 5 κιλά. Ψόφησα στην πείνα. Καλά είμαι. Προχθές που ξανάκανα εξετάσεις είχαν πέσει τα τριγλυκερίδια στα 270 και η χοληστερίνη στα 240. Παίρνω και αυτούς τους χυμούς με τα ω λιπαρά και η γυναίκα μου αγοράζει αυτό το βούτυρο που κάνει καλό στην καρδιά. Ωραίο βούτυρο, το έχεις δοκιμάσει; Το πλακώνω στο ψωμί και το διαλύω. Αγοράζω και τυρί και σαλάμι με χαμηλά λιπαρά. Έχει βγει ένα σαλάμι μπύρας χωρίς λιπαρά πεντανόστιμο. Την επόμενη εβδομάδα θα πάω να κάνω και ένα τεστ κοπώσεως.
– Πάντως ο γύρος σήμερα ήταν φοβερός, ε;
– Έσκασα ρε φίλε, το στομάχι μου κοντεύει να εκραγεί. Να παραγγείλουμε μερικές μπυρίτσες ακόμη;
– Το ρωτάς;
– Μου είπαν για ένα καλό γιατρό, θα πάω και σε αυτόν να δούμε μήπως έχει να μου δώσει κανένα καλύτερο φάρμακο γιατί αυτά τα χαπάκια για την χοληστερίνη δεν μου κάνουν τίποτα. Λες να του πω να μου δώσει δυνατότερα χάπια για την υπέρταση; Λένε ότι προκαλούν προβλήματα στύσης, μωρέ. Πάρε ένα πουράκι, έχουν γεύση πορτοκάλι, είναι πολύ ωραία.
– Αυτό το βούτυρο με τα ω3 λιπαρά είναι καλό είπες;
– Βέβαια, έχει σχεδόν την ίδια γεύση με το κανονικό. Νομίζω ότι σε λίγο καιρό θα πέσουν όλα στο φυσιολογικό επίπεδο, και οι χοληστερίνες και τα τριγλυκερίδια και όλα. Δε μου λες, τα παγωτά τα κερνάω εγώ, α, δε θέλω αντιρρήσεις. Κάτσε να φωνάξω το παιδί, θα του πω να φέρει και μερικές κοκακόλες...

Μάθαμε πρόσφατα ότι ο παραπάνω «φίλος» απεβίωσε από έμφραγμα. Είναι πραγματικά ακατανόητο αυτό που έγινε. Και στον γιατρό πήγαινε και τις εξετάσεις του ανά δυο μήνες έκανε και το τεστ κοπώσεως έκανε και τα χαπάκια για την πίεση έπαιρνε και τα χαπάκια για τα τριγλυκερίδια έπαιρνε και μπόλικους χυμούς με καλά λιπαρά έπινε και το βούτυρο που κάνει καλό στην καρδιά έτρωγε... Τι άλλο να έκανε; Να έκοβε το κάπνισμα; Να έχανε τα υπερβολικά κιλά; Να μείωνε το ποτό; Να έκανε υγιεινή μεσογειακή δίαιτα; Να περπατούσε μια ωρίτσα την ημέρα;

Όχι μωρέ, ήταν γραφτό του να πάει από καρδιά...

Bασίλης Παυλίδης