"We'll walk a burning world where the sun shines darkness..."
Mona Lisa, Mother Earth - Swans
- Ευθύνες... Διαλέξτε και πάρτε. Ανάλογα με τη νοημοσύνη και την ιδεολογία σας. Το μποστάνι πλούσιο. UCK, αλβανική μαφία, γυφτοσκοπιανοί, γκρίζοι λύκοι, πασοκτζήδες, αναρχικοί της πλατείας, αμερικανοί, εβραίοι, οικοπεδοφάγοι, άπληστοι καπιταλιστές, η κυβέρνηση, η εξουσία... Η κόλαση είναι οι άλλοι...
- Άγνωστη λέξη η ατομική ευθύνη σε αυτή τη χώρα. Σε όλες τις εκδηλώσεις της... Η διαιτησία... Στις εξετάσεις σε κόβουν, δεν κόβεσαι... Η ξενοκίνητη χούντα... Ο ξένος δάκτυλος...
- Κάθε πρόβλημα στην Ελλάδα έχει την λύση του... Μια διαδήλωση στη Βουλή ή στην Αμερικάνικη πρεσβεία... Και μία συναυλία! Πως και δεν έχουν ξεμυτίσει ακόμη οι συνήθεις ύποπτοι νταλάρες για «συναυλία υπέρ των πυροπαθών»;
- Κωμική νότα μιας αριστοφανικής πραγματικότητας. Ο πρωθυπουργός με το ύφος «μάστορα, πιάσε δυο κιλά γουρνοπούλα», μπουφάν υπό 40ºC, ρεπλίκα-παρωδία του «the nation is under attack» του Βοός...
- Διαδήλωση trendy-lifestyle-οικολογίας. Dress-code μαύρο, εξυπνακίστικο χιούμορ, ιντερνετικός ελιτισμός, μούντζες στη Βουλή, και σπέρματα φασίζουσας ισοπέδωσης.
- Πόσο οικολόγος μπορεί να είναι κάποιος που κατοικεί στην Αθήνα; Ερώτηση αφελούς...
- Δεν ξέρω τι φταίει για τις φωτιές... Φωτιές πάντα υπήρχαν, τα δάση καίγονταν πριν ακόμη από την παρουσία του θηλαστικού ανθρώπου. Ξέρω όμως ότι η αγάπη και ο σεβασμός, είτε αφορά άνθρωπο, ζώο ή δάσος, είναι καθημερινός αγώνας και δεν περιμένει την ώρα της κρίσης και του θανάτου για να εκδηλωθεί...
- «Αγαπάτε το δάσος»... Αγάπη και προστακτική, πως συμβιώνουν στην ίδια πρόταση;
- Σερβιέτες, μπιτόνια, αποτσίγαρα, κάλτσες, πλαστικά μπουκάλια, μπάζα... Εικόνα ελληνικού δάσους...
- Μια βδομάδα πριν το κακό, είχα βρεθεί στο αείμνηστο δάσος του Καϊάφα. Υπέροχο πευκοδάσος, χιλιόμετρα αμμώδους ακτής με υποτυπώδη ανθρώπινη παρουσία. Ένα πευκοδάσος όμως που έτριζε ολόκληρο από την ξηρασία, με τα μισά πεύκα να στέκουν όρθια και θλιβερά αποξηραμένα χάρις στις στοργικές προ ετών επεμβάσεις των γεωπόνων. Και κάτω χαλί οι πευκοβελόνες... Έτοιμο και ιδανικό προσάναμμα για την πρώτη σπίθα... Δεν άργησε... Και το μελετάγαμε! Δεν έτρωγα τη γλώσσα μου;
- Και κάτι που δεν έχω ξαναδεί ποτέ! Πάρα πολλά δέντρα του δάσους είχαν πάνω τους γραμμένα συνθήματα του τύπου «θάνατος» , «φύγετε» και «έξω», έργο γνωστού φασίστα της περιοχής, ο οποίος διάλεξε αυτόν τον τρόπο να προασπίσει το δάσος από τους «άπλυτους αναρχικούς σκηνίτες». Προφητικός...
- Η φωτιά πλησιάζει στην αρχαία Ολυμπία. Πανικός για τα αρχαία, για την «ιστορία μας», για τα αγάλματα! Ο Ρενέ, σκηνοθέτης του νέου γαλλικού κύματος, είχε πει «και τα αγάλματα πεθαίνουν»... Θυμάμαι τον Μαρινέτι (Ιταλός φουτουριστής είναι αυτός, για να μην τρέχετε στα λεξικά): Σε μια φωτιά αν είχα επιλογή ανάμεσα στην Μόνα Λίζα και μια γάτα, εγώ θα έσωζα τη γάτα!
- Αλλαγή σελίδας... Γρήγορα θα ξεχαστούν οι πυρκαγιές άλλωστε... Όπως και τόσα άλλα. Ουαί τοις καμένοις μόνο.
- Σε πολλές χώρες του κόσμου η γνωστή σε μας «ρώσικη σαλάτα» λέγεται μακεδονική, με το όνομα να είναι εμπνευσμένο από το τουρλού εθνοτήτων που ήταν η Μακεδονία στις αρχές του 20ου αιώνα. Ένα τέτοιο τουρλού, και μάλιστα ασύμβατο είναι το κομματικό μόρφωμα που λέγεται ΛΑΟΣ. Πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις ένα ...μαντρί που έχει μαζέψει ορθόδοξους, δωδεκαθεϊστές, άθεους φασίστες, ρετάλια που περίσσεψαν από άλλα κόμματα, αριστερά και δεξιά, χουντικούς, απόστρατους που δεν έχουν τι να κάνουν στον ελεύθερο χρόνο τους και την ...Ταρινίδου Ιφιγένεια (Έφη Σαρρή)!
- Με νέα πρόσωπα και άφθαρτα φυντάνια γέμισαν τα κανάλια (λόγω περιορισμού των εμφανίσεων φυσικά). Μια απελπισία... Αδέξια παπαγαλάκια της κομματικής γραμμής, μοιάζουν με μικρά παιδιά που προσπαθούν να αποστηθίσουν το ...πίμα τους, χωρίς όμως την χαριτωμένη αφέλεια των μικρών...
- «Destroy Athens». Η πρώτη Μπιενάλε της Αθήνας. Μεγαλεπήβολος τίτλος, «αποδόμηση των στερεοτύπων», «αντίσταση στο κατεστημένο», τέχνη που αμφισβητεί, τέχνη καταστρεπτική, ανατρεπτική, εναλλακτική... Χορηγός η Deutsche Bank…
- Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του στίβου το ελληνικό DNA και τα γονίδια μάλλον δεν δούλεψαν και πολύ καλά και οι περισσότερο αθλητές πάτωσαν. Υπόθεση εργασίας: πράγματι, οι αθλητικές νίκες ελληνικών ομάδων και ελλήνων αθλητών είναι εποποιίες, σαφείς αποδείξεις του μεγαλείου της ελληνικής φυλής, δείγμα της ελληνικής ψυχής κλπ κλπ. Γιατί άραγε οι ήττες (οι οποίες είναι πολύ περισσότερες άλλωστε) δεν αποδεικνύουν το αντίθετο;
Αντώνης Ξαγάς
Twitter Updates
Archives
- June (2)
- May (4)
- April (4)
- March (4)
- February (4)
- January (1)
- December (3)
- November (4)
- October (1)
- June (3)
- May (3)
- April (2)
- March (4)
- February (3)
- January (4)
- December (3)
- November (3)
- June (3)
- May (4)
- April (3)
- March (4)
- February (7)
- December (4)
- November (3)
- October (1)
- June (2)
- May (3)
- April (4)
- March (5)
- February (4)
- January (3)
- December (4)
- November (4)
- October (2)
- March (1)
- February (4)
- January (4)
- December (4)
- November (4)
- October (3)
- June (4)
- May (4)
- April (5)
- March (3)
- February (4)
- January (3)
- December (4)
- November (4)
- October (3)
- July (2)
- June (4)
- May (4)
- April (3)
- March (5)
- February (4)
- January (3)
- December (3)
- November (5)
- October (4)
- July (1)
- June (4)
- May (4)
- April (3)
- March (3)
- February (5)
- January (3)
- December (4)
- November (5)
- October (5)
- July (2)
- June (4)
- May (4)
- April (4)
- March (4)
- February (5)
- January (4)
- December (5)
- November (4)
- October (4)
- September (1)
- July (3)
- June (3)
- May (5)
- April (4)
- March (3)
- February (4)
- January (4)
- December (6)
- November (4)
- October (4)
- March (4)
- February (3)
- January (4)
- December (3)
- November (4)
- October (5)
- September (2)
- July (2)
- June (4)
- May (5)
- April (3)
- March (3)
- February (5)
- January (3)
- December (4)
- November (5)
- October (3)
- September (2)
- July (4)
- June (5)
- May (4)
- April (4)
- March (6)
- February (4)
- January (4)
- December (4)
- November (5)
- October (4)
- September (5)
- July (4)
- June (5)
- May (4)
- April (7)
- March (5)
- February (5)
- January (4)
- December (5)
- November (5)
- September (1)
- July (2)
- June (3)
- May (1)
- April (2)
- March (1)
- February (1)
- January (3)
- November (1)
- October (1)
- July (1)
- May (1)
- March (3)
- February (2)
- January (2)
- December (1)
- November (4)
- October (5)
- September (11)
- August (7)
- July (13)
- June (15)
- May (11)
- April (14)
- March (22)
- February (8)
- January (8)
- December (10)
- November (10)
- October (17)
Links
- aliki's washing machine
- all gone
- alt. rock & indie music
- back to mono
- bug in the city
- fantastikoi hxoi
- gatouleas
- gsus_saved
- human traffic
- ibis
- indictos
- lkrory21
- lost bodies
- monsieur hulot
- mouxlaloulouda
- music comma
- music will save us all
- musica-re
- narita
- orphan drugs
- silent crossing
- songs for my funeral
- sonic death monkey
- sound injections
- soundeyet
- stereonova
- tam tam radio
- we are the music makers
- άκου αυτό
- άσματα και μιάσματα
- ακραία μουσικά φαινόμενα
- εδώ λιλιπούπολη
- λευκός θόρυβος
- το σπίτι με τα παράξενα
- φιξ καρέ
13 comments
Comment by Anonymous on 12:15 PM
Ξυραφένιο post. Κατευθείαν στην καρδιά του προβλήματος.
Comment by Anonymous on 1:21 PM
kai poli epieiki se vriskw...
Comment by Anonymous on 3:11 PM
μας ελειψε το υφος σου...
Comment by Anonymous on 3:47 PM
Χαα, βρέθηκα κι εγώ πριν από 2 μήνες στο δάσος του Καϊάφα και είδα τα συνθήματα στα δέντρα! Απίστευτο θέαμα πραγματικά!
Comment by she smiles on 4:27 PM
pw pw pws ta leei to paidi mas! ki allo! ki allo! ki allo!
:)
Comment by Anonymous on 5:29 PM
Ωραία όλα αυτά, στρωθείτε όμως! Θέλουμε αφιέρωμα Swans!
Comment by Anonymous on 2:46 AM
Τώρα εσύ δηλαδή με αυτόν τον πλήρως ασύντακτο μαλακισμένο γραπτό λόγο έχεις πτυχίο δημοσιογράφου; Από πανεπιστήμιο; Από κανονικό γαμημένο πανεπιστήμιο;
Comment by Anonymous on 1:24 PM
Επί της ουσίας τώρα, και αγνοώντας τα παράσιτα του γνωστού γραφικού παραπάνω, το τελευταίο σχόλιο για τα ελληνικά γονίδια και τις εποποίες των αθλητών μας είναι ταμάμ για το χθεσινό ρεζιλίκι της ελληνικής ομάδας. Άραγε οι σημερινές ισπανικές εφημερίδες να βγήκαν με πρωτοσέλιδα σαν τα δικά μας περσινά "Έχυσε όλη η Ισπανία;" Και οι Σκουντήδες και οι Χατζηγεώργηδες να εξακολουθούν να γλύφουν και να μην τολμάν να που μια κουβέντα. Μόνο τους αντιπάλους ξέρουν να ειρωνεύονται
Comment by Anonymous on 6:46 PM
Αντώνη, όντως καίριο κι απολαυστικό το ποστ σου. Μου δημιούργησε τις εξής σκέψεις:
Η ερώτηση του Μαρινέτι μου φέρνει πιο πολύ σε ερώτηση κουΐζ περιοδικού ποικίλης ύλης, απ' αυτές που όποια απάντηση και να διαλέξεις θα είναι λάθος -μια και αφήνουν εκτός και με δογματικό τρόπο τις συγκυρίες της πραγματικότητας μέσα στις οποίες γίνονται οι επιλογές. Κι έτσι αφενός τα ανάγουν όλα σε θέματα αρχών (πρώτα επιλέγω, μετά σκέφτομαι κι ακόμα πιο μετά αισθάνομαι - αν προλάβω). Από την άλλη εισάγουν ...δικομματισμούς του τύπου "γάτα/Μόνα Λίζα" στους οποίους ταιριάζουν μόνο απαντήσεις του στυλ "πάρτα Λίζα και κάντα κορνίζα". Το γεγονός και μόνο ότι για να θυμηθεί σήμερα ένας μέσος άνθρωπος τον Μαρινέτι πρέπει να ανατρέξει στα λεξικά, στους ειδήμονες ή και στη λίστα με τα κινήματα από τα οποία πήρε ιδέες ο φασισμός, με κάνει να υποψιάζομαι ότι ο εν λόγω κύριος στο δίλημμα "τα χειρόγραφά μου / η γάτα μου" σε περίπτωση φωτιάς στο γραφείο του, μάλλον θα διάλεγε το πρώτο.
Για να κάνουμε λίγο ένα διάλειμμα και να σκεφτούμε τι θα απαντούσαμε έκαστος από εμάς στο ερώτημα:
"σε περίπτωση φωτιάς θα σώζατε τους δέκα αγαπημένους σας δίσκους (από εκείνους που έχουν εξαντληθεί) ή τη γάτα του γείτονα;"
Προσωπικά θα έλεγα ότι την εποχή του Μαρινέτι η Μόνα Λίζα αντιπροσώπευε το αστικό εξάμβλωμα που προσπάθησε να χτυπήσει ο φουτουρισμός πριν γίνει κι αυτός μια σειρά κάδρα και βιβλία στα σαλόνια των αστών που έφτυνε.
Σήμερα η ώρα της κρίσης, αντί ν' απαντήσει σε πιο καίρια ερωτήματα, ξανάγραψε όντως το δίλημμα του Μαρινέτι σαν: "το σπίτι μου με τα home cinema, την βεράντα με καρέκλες απ' το Λιντλ, το τζιπάκι 4χ4 στην αυλή και τα εσώρουχα Calvin Klein στις ντουλάπες" 'Η "τα μάρμαρα της αρχαίας Ολυμπίας, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό"; Ακόμα κι η ίδια η τηλεόραση φάνηκε να μην μπορεί να επιλέξει ανάμεσα στα δώρα που η ατυχία έσπερνε στο δρόμο της: ποια από τα όμορφα δημιουργήματα καίγονται πιο όμορφα, πιο τηλεοπτικά: τα σπίτια, τα δέντρα ή τα μάρμαρα; (Απάντηση από τη μεριά του σκηνοθέτη: Όλα)
Ελπίζω να έγινε κατανοητό το αδιέξοδο των εν λόγω διλημμάτων. Για να γίνει κι ελάχιστα κατανοητός ο κόσμος που τέτοια διλήμματα αποκλείουν, η ανάγνωση που προτείνω τελικά, είναι: "Βλέποντας τις τωρινές Μόνες Λίζες, δηλαδή τις plasma οθόνες κρεμασμένες στα σαλόνια, η γάτα πέφτει στη φωτιά για να σωθεί μια ώρα αρχύτερα από τα χέρια του Μαρινέτι. Αλλά τελικά δεν καίγεται γιατί τα χάδια ενός μικρού παιδιού είχαν προλάβει να την μετατρέψουν σε αντιπυρική ζώνη."
Νάντια Πούλου
Comment by Anonymous on 9:05 PM
Τελικά μάλλον το επιμύθιο θα είναι ότι η ζωή είναι κάτι που είναι πέραν των διλημμάτων; Ή εμπλουτίζεται μέσα από την υπέρβαση των διλημμάτων; Γιατί πάντα θα υπάρχει ένας τρίτος δρόμος (προς το ...σοσιαλισμό που έλεγε και ο μακαρίτης ο Ανδρέας που έχει ξαναστοιχειώσει στους δρόμους της ΑΘήνας). Κιθαρίστας ή ντράμερ; (χάνουμε το γοητευτικό μπάσο κι ένα σωρό άλλα όργανα!). Στήθος ή μπούτι (χάνουμε την τραγανή φτερούγα ή την τρφερή γυναικεία γάμπα!) ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ (επίκαιρο) κοκ.
όσο για τον καημένο τον Μαρινέτι, ήταν τόσο φασίστας όσο ήταν και ο Βάγκνερ ή και ο Νίτσ... Αυτός βέβαια μπλέχτηκε περισσότερα από τους άλλους με τα πίτουρα και παραλίγο να τον φάνε οι ...κότες του Μουσολίνι. Πάντως ήταν από τα πιο ανατρεπτικά πνεύματα και με πολλές άλλες ανατρεπτικές εξυπνάδες στο ρεπερτόριο του (κορυφαία το "τα μουσεία είναι τα νεκροταφεία της τέχνης). Τελικά βέβαια η μοίρα είναι αναπότρεπτη: έγινε και αυτός ένα λήμμα (ή λύμα) στις εγκυκλοαίδειες τέχνης που τόσο μισούσε!
Comment by Anonymous on 11:36 PM
Πολύ καλή η nuance για τον Μαρινέτι, την αποδέχομαι πλήρως ως άλλη μια πέτρα που σηκώνεται ενάντια στην ασπρόμαυρη γραφή της ιστορίας.
Νάντια
Υ.Γ. Ξέχασες τον Ezra Pound.
Comment by Anonymous on 5:26 AM
Γιατί δεν πήγατε να σβήσετε τις φωτιές αφού τις έχετε τόσο μεγάλες;
Comment by Anonymous on 11:40 AM
Και υπήρχαν κι άλλοι τέτοιοι. Ο νορβηγός συγγραφέας ο Κνουτ Χάμσουν και ο φιλόσοφος Χάιντεγγερ. Πολύ γοητευτήκανε τότε από τον φασισμό, που φαινόταν κίνημα ενάντια στον σάπιο παλιό κόσμο. Ακόμη και υπεράνω υποψίας σήμερα προσωπικότητες
Post a Comment