η βραδιά ήταν γλυκιά το ίδιο και το ανηφόρισμα προς το θεατράκι στην είσοδο τα εισιτήρια έκοβαν όχι οι συνήθεις φουσκωτοί των συναυλιακών δρωμένων μα κυρίες του δημοτικού συλλόγου ο χώρος πολύ περιποιημένος το γκαζόν κουρεμένο η καντίνα πολύ καθώς πρέπει ο κόσμος είχε γεμίσει τις ξύλινες κερκίδες πολλοί γονείς και οικογένειες καθότι φεστιβάλ του δήμου μου θύμισε κάτι παλιές βραδιές που χάνονται στην άχλη της παιδικής μου ηλικίας στο άλσος της νέας σμύρνης με μια παράσταση σχολικής χορωδίας υπήρχε θυμάμαι ένα είδος επισημότητας ερασιτεχνική όμως την τετάρτη το βράδυ το κλίμα ήταν πιο χαλαρό και υπήρχαν πάρα μα πάρα πολλά πιτσιρίκια κι όταν ο φοίβος βγήκε στη σκηνή τα πιτσιρίκια όρμησαν μπροστά στη σκηνή μαζί κάποιοι μεγαλύτεροι οι οικογένειες παρέμειναν καθισμένες μου έκανε εντύπωση που ήξεραν όλα τα πιτσιρίκια τα τραγούδια του και τα τραγουδούσαν δυνατά νόμιζα ότι ήμουν το μόνο γκικ της υπόθεσης και μάλιστα punk driven παιδιά με ξυρισμένα κεφάλια και σκουλαρίκια κι άλλα σκουλαρίκια και δεν ντρεπόντουσαν να φωνάζουν τους στίχους ενώ εγώ θυμάμαι τα και καλά αλητάκια του σχολείου μου που έφτυναν και ρεβόντουσαν και γκάριζαν και κάτι τύπους σαν το φοίβο τους είχαν για πολύ μεγάλους φλώρους και μετά σκέφτηκα λες ο φοίβος να είναι κάτι σαν τους πυξ λαξ της νέας γενιάς όχι όμως γιατί ο φοίβος δεν είναι κλαψιάρης και δεν πουλά φτηνή μελαγχολία μήπως είναι ο παπάζογλου και στις δικές του συναυλίες υπήρχαν παιδιά να τραγουδούν τους στίχους του μα ούτε σαν τον παπάζογλου είναι γιατί τα τραγούδια του δεν τα μάθαμε από τους γονείς μας ούτε και μας θυμίζουν τα τραγούδια των γονιών μας μάλλον είναι ο σύγχρονος λουκιανός αυτό θέλει άλλωστε κι ο ίδιος φαίνεται γι’ αυτό και κανονίζει βραδινό μπάνιο μετά μουσικής στη λούτσα για να δούμε θα καταφέρουμε να πάμε και η συναυλία κράτησε ώρα και είπε ένα κάρο τραγούδια και παλιά και καινούργια και μεις τραγουδούσαμε και πίναμε μπίρες και οι γονείς θα πρέπει πολύ να ευχαριστήθηκαν μόνο εκεί με τα μουνιά και τα κωλοτρυπίδια θα σάστισαν λίγο μα θα είπαν παιδιά είναι δε βαριέσαι τα θέλουν και τα ξινά τους και στο τέλος ανέβηκαν και οι ιταλοέλληνες φίλοι του και έπαιξαν ταραντέλες και ήταν όλα καλοκαιρινά και όμορφα έπειτα φύγαμε με το αυτοκίνητο της Χ δηλαδή της Χριστιάννας Χ το έγραψα σαν κάτι βλάκες που γράφουν στα περιοδικά πώς τα περνάνε και λένε ήμουν με τον Γ για να νομίσεις ότι ο Γ είναι κάποιος τυλιγμένος με μυστικοπάθεια διάσημος ή εν πάση περιπτώσει ότι είναι κάποιος πιο σπουδαίος από τους δικούς σου φίλους ενώ μάλλον είναι κάτι σαν κι αυτούς ή και χειρότερος για να έχει φίλο αυτόν που τον λέει Γ κι όχι Γιώργο και το αυτοκίνητο ήταν παρκαρισμένο σε μια τεράστια αχανή αλάνα κι έτσι είδα πώς μπορώ να πάω στους saint etienne με το αμάξι και να μην τρέχω με ταξί και λεωφορεία ραντεβού εκεί για νέες παλιές μελωδίες λοιπόν

Ροζίτα Σπινάσα