Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου ένα DVD, όχι επίσημη κυκλοφορία αλλά bootleg, από αυτά που κυκλοφορούν σωρηδόν στα μικρά ηρωικά δισκοπωλεία των Εξαρχείων. Μεταξύ άλλων στιγμιοτύπων από την ...πλειστόκαινο περίοδο της εγχώριας underground σκηνής, είχε και κάποια αποσπάσματα από μια συναυλία των South of No North από το Ρόδον. Εποχή: 1989. Η έκπληξη πια ήταν; Η εικόνα ήταν από μετάδοση της ...ΕΡΤ! Ναι, εκείνης της αμαρτωλής ΕΡΤ, της διαπλεκόμενα συνουσιαζόμενης με την εκάστοτε κυβέρνηση, αυτής που είχε προϊστάμενο έναν τύπο ο οποίος απειλούσε να ...καταρρίψει τους δορυφόρους που μετέδιδαν τα ξένα τηλεοπτικά δίκτυα στην Ελλάδα! Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια, τα μονοπώλια έπεσαν, και η «ελευθερία» της αγοράς επικράτησε πανηγυρικά. Κατακαημένη ελευθερία... Μήπως αυτή η σημερινή ελευθερία συνίσταται απλώς στην «πολυφωνία» των κομμάτων στις προεκλογικές περιόδους (το κλασικό πεντάλεπτο), στην ελευθερία να επιλέξεις μεταξύ των ρεμπέτικων κομπανίων της Μπήλιως και των «ακαδημαϊκών» σκυλάδικων των ιδιωτικών καναλιών (γιατί δεν τα λένε και αυτά μη-κρατικά όπως τα «πανεπιστήμια» που ετοιμάζονται να πλασάρουν;), στην ελευθερία του τζόγου (προς θεού, όχι στα φρουτάκια ε;), στην ελευθερία της πληροφόρησης για τα συμβαίνοντα στον κόσμο όπου η γέννηση ενός χαριτωμένου πάντα σε κάποιον ζωολογικό κήπο είναι πιο σημαντική από έναν πόλεμο (εκτός αν τον κάνουν οι κακοί Αμερικάνοι, οπότε πουλάει)... Μήπως βιώνουμε ένα καθεστώς βελούδινου φασισμού και πολιτιστικής μονοκαλλιέργειεας; Και μήπως τελικά «πολυφωνία» σημαίνει πολλές φωνές να άδουν στον ίδιο σκοπό;

Αντώνης Ξαγάς