Οι πέντε νέοι άντρες φορτώθηκαν την αρματιά τους και πήραν το δρόμο. Δεν πήγαιναν ούτε να ξεδώσουν στα μαγαζιά της ηλικίας τους, ούτε να γνωρίσουν γυναίκες. Ξεκίνησαν για την αγαπημένη τους διασκέδαση, την καλύτερη από όλες: να σκοτώνουν μικρά ή και μεγάλα, ανάλογα με τη ρέντα τους, ανυποψίαστα και ανυπεράσπιστα ζώα. Και γιατί όχι; Αυτοί είναι οι άνθρωποι, η φύση τους ανήκει, για να την χρησιμοποιούν και να την εκμεταλλεύονται με κάθε τρόπο. Άλλωστε το κυνήγι γεννήθηκε μαζί με τον άνθρωπο, ήταν ο πρώτος αγώνας για την επιβίωση. Και τι σημασία έχει, που τώρα τα μαγαζιά είναι γεμάτα με νεκρά και τεμαχισμένα ζώα, έτοιμα για τις κατσαρόλες μας; Θα πρέπει να χάσουν τη διασκέδαση του κυνηγού, επειδή έτυχε να ζουν σε κοινωνία με οργανωμένη κτηνοτροφία; Μπορεί οι διατροφικές μας μέθοδοι να εξελίχθηκαν, τα αρχέγονα όμως ένστικτα του αρσενικού διψούν ακόμη για αίμα σκοτωμένου ζώου. Ζώου κυνηγημένου, χωρίς καμία δυνατότητα να αντιδράσει στον άρτιο τεχνολογικό εξοπλισμό των ανθρώπων - δήμιων του. Πήραν λοιπόν το δρόμο, γεμάτοι ελπίδες για μια καλή εσοδεία νεκρών ζώων. Για να επιβάλλουν και αυτοί στη φύση, τον νόμο του ισχυρού.
Ροζίτα Σπινάσα
2 comments
Comment by Anonymous on 8:16 PM
Ήμουν παιδί ακόμα, πήγαινα δεν πήγαινα Δευτέρα-Τρίτη Δημοτικού και διάβαζα στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων για έναν Δράκο, με ανθρώπινο πρόσωπο, τον Κυριάκο Παπαχρόνη. Είχε κόψει την καρωτίδα μιας κοπέλας και μετά τη βίασε καθώς εκείνη ξεψυχούσε. Μετά είχε σκοτώσει και μια ιερόδουλη και την βίασε με τον ίδιο τρόπο, μόνο που αυτήν την φορά το έκανε αφού είχε πεθάνει. Είχε προσπαθήσει να βιάσει και αρκετές κοπέλες ακόμη αλλά δεν τα κατάφερε. Μόνο ψυχικά. Όταν τον ρώτησαν γιατί έκανε ότι έκανε είπε πως τον ενοχλούσε ο ήχος από το τακούνι τους καθώς εκείνες περπατούσαν στο δρόμο. Πριν μερικά χρόνια τον είδα στις ειδήσεις να είναι ελεύθερος. Σε λίγα χρόνια θα είναι ελεύθερος και ο Φραντζής. Επί 4 μερόνυχτα, διαμέλιζε το κορμί της γυναίκας του και το πέταξε στα σκουπίδια μετά. Σα νέος (πρωτο)μάστορας, που ευτυχώς δεν είχε μαθητάδες.
Προχθές μου έλεγε μία συνάδερφος μου, ότι μένει δίπλα από το σπίτι του Κατσούλα στην Παλλήνη. Ανά δύο σαββατοκύριακα λέει τον βλέπει έξω, έχει μάλιστα και φιλενάδα. Που τη βρήκε μη ρωτάτε. Δε γνωρίζω. Σε λίγο καιρό θα τον βλέπει συνέχεια απ’ ότι φαίνεται. Κάποιοι ξέχασαν ότι εκείνος και η παρέα του βίασαν ομαδικά μια κοπέλα και μετά την έκαψαν, ίσως και ζωντανή, για να εξαφανίσουν τα ίχνη της, πάνω στην έκσταση ενός ψευτοσατανικού οργίου.
Η λογοτεχνία, σύγχρονη και μη, έχει καταφέρει να αποτυπώσει διάφορους τύπους δολοφόνων. Από Παπαδιαμαντικές φόνισσες μέχρι ψυχανώμαλα κομπλεξικούς Ζισκιντικούς κατά συρροή δολοφόνους/αρωματικούς αλχημιστές..
Αυτοί που έμειναν στην ιστορία όμως ήταν δύο. Ο Ρασκόλνικοφ στο Έγκλημα και Τιμωρία του Ντοστογιέφσκι και ο Μερσώ στον Ξένο του Καμί. Κατασταλαγμένα πλέον πιστεύω ότι ο ένας είναι ο λογοτεχνικός, και όχι μόνο, αντίποδας του άλλου. Ο πρώτος διέπραξε ένα έγκλημα, στο οποίο μετάνιωσε. Οι τύψεις και οι ενοχές τον έκαναν να παραδοθεί. Ο σωφρονισμός τον οδήγησε ώστε να γίνει ένας καλύτερος άνθρωπος.
Ο δεύτερος, λόγω μια καλοκαιρινής κάψας, ενός εσωτερικού φουντώματος ξάπλωσε αναίτια με μία πιστολιά, έναν άραβα. Μετά, άδειασε με ένα ανεξήγητο μίσος και το υπόλοιπο πιστόλι πάνω του για να τον αποτελειώσει. Δεν ένωσε τύψεις και ενοχές ποτέ. Στη φυλακή παρέμεινε ο ίδιος, από την αρχή μέχρι το τέλος του, έμεινε ο ίδιος και απαράλλαχτος, δείχνοντας μας αυτός ο γαλλοαλγερινός συγγραφέας ότι ο φονιάς, δεν αλλάζει, ότι και να γίνει. Δεν έχει συναισθήματα μπροστά στο φέρετρο της μάνας του, ούτε όταν σκοτώνει, αλλά ούτε όταν έρχονται και οι τελευταίες ώρες του.
Εύχομαι λοιπόν στους υπαρκτούς έλληνες προαναφερθέντες αντιήρωες αλλά και τους εκ νέου υποψήφιους ζωώδεις δολοφόνους, που δυστυχώς δεν θα εκλείψουν, να υπάρξει μια χρυσή τομή. Ο Μερσώ να έχει γίνει Ρασκόλνικοφ, για εκείνους. Είναι το λιγότερο, ίσως και το μοναδικό, που μπορούν να προσφέρουν σε αυτήν την κοινωνία πλέον.
Θάνος Σταυριανάκης
Comment by Anonymous on 5:09 PM
Ύμνος στην αυτοδικία. Τι λες βρε παιδί μου. Κατά τα άλλα να μας έχει ο θεός καλά.
Post a Comment