Διαψεύδοντας κατά το ήμισυ τον Norbert Bolz, που λέει ότι στην εποχή μας η πληροφορία γεννιέται δύσκολα, μα αναπαράγεται εύκολα, ναι, λίγα λεπτά χρειάστηκα για να αποφασίσω ότι αυτό το τεστ μνήμης είναι κομμάτι που με αφορά. Κυρίως, διότι πρώτος εγώ είμαι που γοητεύομαι να μαθαίνω τις μουσικές, μυστικές ιστορίες των άλλων. Ο κάθε άνθρωπος περνάει μια περίοδο που ονειρεύεται πολύ. Εμένα για χρόνια πολλά τα όνειρά μου είχαν συνοδεία δίσκους βινιλίου να γυρίζουν και να ξαναγυρίζουν γύρω απ’ τη θέση τους. Και τιμώντας αυτά μου τα όνειρα (ιδίως όσα παραμένουν ακόμη έτσι), το vinyl section της δισκοθήκη μου είναι μία πλευρά τοίχου απ’ τη μέση μέχρι κοντά στο ταβάνι, που την έχω στην πλάτη μου όποτε γράφω, και σε απόσταση τέτοια που με λίγες κινήσεις το χέρι φτάνει ν’ αρπάξει ό,τι κι όποτε θελήσει. Τα δύο χωρίσματα της κάτω σειράς είναι αποκλειστικά με favourites, κι από κει θα κάνουμε το παιχνίδι. Μάλιστα, κάποια περίοδο που το φόρματ έμοιαζε εξουθενωμένο κι έτοιμο προς οριστική απόσυρση, είχα τις άμυνες να μην αγοράσω τα βινίλιά μου σε cd, και σήμερα νιώθω ότι αυτή υπήρξε μία απ’ τις ορθότερες αποφάσεις που πήρα ποτέ μου. Στη ζωή μου μπορεί να ’κανα λάθη, στη σχέση μου με τους δίσκους που τους αγάπησα ταλαιπωρώντας τους όμως, αντιστάθηκα καλά, πριν απ’ οτιδήποτε συναισθηματικά. Σημειώνω στην τύχη 12 αριθμούς σ’ ένα πρόχειρο χαρτί και με φορά από δεξιά προς αριστερά τραβάω τους δίσκους που αντιστοιχούν. Πολύ ωραία δωδεκάδα! Για να σας πω ό,τι θυμάμαι απ’ την ιστορία του καθενός, πρέπει να σας πω κεφάλαια της δικής μου εν συντομία. Κι αφού ευχαριστήσω τους δύο οικοδεσπότες του μπλογκ «6 ώρα το πρωί» που φρεσκάρισαν τη μοσχοβολιά ενός αγαπημένου τριπ, αρχίζω το μπλα μπλα:

1. BPEOPLE – “Petrified Conditions 1979 - 1981”
Με τη ζελατίνη της μάνας του, σε άψογη κατάσταση και το “$8.98 suggested USA list price” να δημιουργεί συνειρμούς άλλης εποχής. Μου άρεσε πάρα πολύ ο Alex Gibson κι ό,τι έκανε μ’ αυτή του τη μπάντα στο ξεκίνημά της, παρόλο που ’χω χρόνια πολλά κι αμέτρητα να επανέλθω.
2. COCTEAU TWINS – “Garlands”
Εισαγωγής βινίλιο εποχής, μέχρι και τώρα που το ζύγισα στο χέρι κατάλαβα την αξιοπιστία του βάρους του. Η προτιμότερη επιλογή για να ακουστεί οικείο έως βαθμού άκρατης πώρωσης το “Shallow The Halo”.
3. TALKING HEADS – “Fear Of Music”
Επίσης εισαγωγής με ανάγλυφο εξώφυλλο. Αν δεν ήταν χαρτί, θα ’ταν μπακλαβαδωτή λαμαρίνα. Είμαι σίγουρος ότι το ’χα πάρει στο «Μοναστηράκι» σε καλή τιμή, η οποία μου ’χε κάτσει ως ευκαιρία για να αλλάξω την ελληνική κόπια. Είχε από αγοράς το συχνότατο μείον ο δίσκος να ’χει «σφάξει» το κάτω μέρος του φακέλου του ένθετου.
4. TV PERSONALITIES – “They Could Have Been Bigger The Beatles”
Με το εξώφυλλο που ‘χε σε κίτρινο φόντο τη φωτογραφία με το κορίτσι. Η έκδοση της Dreamworld δηλαδή. Θυμάμαι πως από απροσεξία παίζοντάς το στο ραδιόφωνο γύρω στο ’91-’92 είχα κάνει μία χαρακιά στις τελευταίες στροφές του “King and Country”. Πλάνταξα απ’ τη στεναχώρια μου.
5. THE LEGENDARY PINK DOTS – “The Golden Age”
Από τις εισαγωγές της “Penguin” κάποτε. Το “The More It Changes” είναι απ’ τα αγαπημένα μου του Edward Kaspel. Τόσο καλοδιατηρημένος, που αν έχεις περίεργες ορέξεις ξυρίζεσαι κιόλας.
6. SIOUXSIE AND THE BANSHEES – “Once Upon A Time/ The Singles”
Ελληνική κόπια του ’81 με στίχους και φάκελο που διαφήμιζε διάφορα όπως συνήθιζε τότε η PolyGram Ελλάδας. Ήταν δώρο απ’ όταν ήμουν μαθητής και πρέπει να ’ναι απ’ τα πιο παλιά κομμάτια που θυμάμαι να ’χω. Το άκουγα γιατί είχε σερί καλά τραγούδια.
7. 17 PYGMIES – “Jedda By The Sea”
Χέρι-χέρι αγορά της ευρωπαϊκής έκδοσης με στερήματα των φοιτητικών χρόνων. Ο χρόνος κι οι μετακομίσεις τού άφησαν μικρές πληγές στις γωνίες του εξώφυλλου και μια ελαφριά θαμπάδα. Μπορεί να ’ναι και τα μάτια μου, όμως. Κατά τ’ άλλα, κανόνι.
8. M. GIRA/ JARBOE – “Drainland/ Sacrificial Cake”
Έκδοση-φετίχ της Alternative Tentacles το ’95 –υπό την επικεφαλίδα “Swans Related Project”–, που περιείχε 3 δίσκους, ένθετο με στίχους και, κλασικά, κατάλογο της εταιρείας. Αν το ανεβοκατεβάζεις συχνά απ’ τη θέση του είναι σαν να κάνεις βαράκια.
9. JOY DIVISION – “Joy Division”
Σωστά, δεν υπήρξε ποτέ τέτοιος τίτλος. Πρόκειται για 33άρι “black/ red label” bootleg που ’χε μαζί το “An Ideal For Living” συν τα 2 τρακ απ’ τη συλλογή “Earcom 2 Fast”. Ο ήχος των πρωτότυπων ήταν τόσο χάλια που το θέμα «πειρατικό» δεν ήταν αντιδέλεαρ. Ασχέτως που κάποιοι τρίτοι έβγαζαν τα φράγκα.
10. VARIOUS ARTISTS – “Perdurabo”
Να και μία συλλογή. Μάλλον πρέπει να την είχα τσιμπήσει απ’ το “Jazz Rock” ή το “Happening”. Σήμερα έχει και συλλεκτική αξία λόγω του αποκλειστικού υλικού από διάφορους καλούς και μαζεμένους βλ. A Primary Industry, The Wolfgang Press, Band Of Holy Joy, Die Bunker, La Muerte κ.ά. Έχει μείνει σε πλεονεκτική θέση μάλλον λόγω του αφιερώματος κάναμε με το MiC στις συλλογές. Την είχα στο τοπ-11 των αγαπημένων μου.
11. COMMON SENSE – “Sun Comes Up”
Μεγάλη τύχη στο τράβηγμα (θα παίξω και «Λόττο», ελπίζω να κρατήσει). Αυτός είναι απ’ τους σπουδαιότερους αγγλόφωνους δίσκους από ελληνικό γκρουπ ever. Κολλαριστό κι ατσαλάκωτο λες και βγήκε από γυάλα μουσείου. Συγκινούμε να το κρατάω ξανά.
12. SCENIC – “Incident At Cima”
Ένα απ’ τα 1200 αντίτυπα που ’χε κυκλοφορήσει η Hitch-Hyke την άνοιξη του ’95 - το 0566 για την ακρίβεια. Ούτε που το αναζήτησα ποτέ μου σε cd, ούτε και μου έλειψε ποτέ που δεν το ’κανα. Σίγουρα το ’χα πάρει απ’ το “Rollin Under” στη Θεσσαλονίκη. Ο καλύτερός τους δίσκος μουσικά, σε εξαιρετική συσκευασία.

Πάνος Πανότας