Archives

A forest's burning

Τους είδατε, δεν τους είδατε; Μικροί ελεεινοί ψηφοθήρες πολιτευτάδες... Τους είδατε, δεν τους είδατε; Μαρκουτσοφόροι, ακριβοντυμένοι έμποροι πόνου και τρόμου... Η ίδια γνωστή αποστεωμένη, αποξηραμένη γλώσσα. «Βιβλική καταστροφή» , «πύρινη λαίλαπα», «ο τελευταίος πνεύμονας»... Καταγγελίες, «έλλειψη συντονισμού», αντιπολιτευτικά κοράκια, κάποιο «μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο»... Πάλι...

Τους είδατε, αλλά το ξεχάσατε... Δεν έχει περάσει μήνας από τότε που οι ίδιοι σημερινοί «κροκόδειλοι» (μια ταπεινή συγνώμη προς το συμπαθές ζωντανό) πήγαν να περάσουν νύχτα μια μεταλλαγμένη τροπολογία για την αναστολή των κατεδαφίσεων των αυθαιρέτων μέσα στα δάση. (αλήθεια, πότε είχαν αρχίσει οι κατεδαφίσεις και δεν το είδαμε; Και όταν πάει να γκρεμιστεί καμιά παράγκα, ο «άμοιρος» ιδιοκτήτης θα ανέβει στην ταράτσα, θα φωνάξει τα κανάλια τα οποία θα καταγγείλουν την κυβέρνηση για κοινωνική αναλγησία). Μπορεί να μην πέρασε η διάταξη, το μήνυμα όμως ήταν σαφές και το φως πιο πράσινο από το χρώμα του ...ΠΑΟ, της τσόχας και της χολής (που λέει και ο φίλος Λάμπρος). Ψηφίστε μας και εδώ είμαστε...

Δεν έχει περάσει εξάμηνο από τότε οι ίδιοι προσπάθησαν να αλλάξουν ακόμη και τον ορισμό του δάσους στο Σύνταγμα, ώστε να ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για τη συνέχιση του παρά φύσιν βιασμού της ελληνικής φύσης. Και θα τους ψηφίσετε.

Δάση πάντα καίγονταν. Από φυσικά αίτια, από δολερά αίτια, από παρανοϊκά αίτια, από οποιαδήποτε αίτια. Καίγονταν και πριν εμφανιστεί αυτό το άπληστο δίποδο ον στην Γη. Το δάσος έχει πολύ δύναμη μέσα του και γρήγορα ξεπερνά το κακό και αναγεννάται. Αρκεί να το αφήσουν...

Θέλετε να δείτε το μέλλον της Πάρνηθας; Δεν χρειάζεται μελλοντολογικές ικανότητες! Πηγαίνετε μια βόλτα από την Πεντέλη. Νέα όμορφα «μοδέρνα» σπίτια χτίζονται συνέχεια, μεζονέτες που στεγάζουν την μαύρη παραοικονομία των νοικοκυραίων, ανάμεσα σε νεαρά δεντράκια που θα χρησιμεύσουν αύριο για ντεκόρ στο ειδυλλιακό περιβάλλον των μικροαστικών ονείρων. Η μέθοδος γνωστή. Πρώτα εμφανίζεται ένας οικοδομικός συνεταιρισμός («ο Άγιος Παχούμιος», «ο Άγιος Φανούριος», κλπ κλπ, όλοι με ονόματα αγίων, καθώς ως γνωστόν σ΄ αυτή τη χώρα καμιά βρωμοδουλειά δεν γίνεται χωρίς μεταφυσική «βοήθεια μας» κάλυψη). Μετά θα γίνει η πώληση με τη βοήθεια διάφορων συμβολαιογράφων δικηγόρων και άλλων εύοσμων ανθών της ευυπόληπτης κοινωνίας, θα χτιστεί το αυθαίρετο, η ΔΕΗ θα δώσει ρεύμα (με λίγο καλό λάδι, θα σπεύσει κιόλας), η ΕΥΔΑΠ νερό, ο ιδιωτικοποιημένος ΟΤΕ δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες, αρκεί που φαίνονται κέρδη στους ισολογισμούς και στους μετόχους. Αν ο ευτυχής ιδιοκτήτης έχει και κάποιον (μικρό) φόβο μήπως και κάτι στραβώσει με το κράτος, κτίζει δίπλα στην πισίνα και ένα μικρό θρησκευτικό μαγαζί (διάβαζε εκκλησία) για να είναι εξασφαλισμένος (το ξέρετε ότι απαγορεύεται η κατεδάφιση ναών και περιβαλλόντων οικημάτων;). Και όταν κάποια στιγμή έρθει η θεία δίκη, και πιάσει πάλι φωτιά το δάσος που ο ίδιος καταπάτησε, και κινδυνεύσει το κεραμίδι του, θα βγει πρώτος στα κανάλια... «Που είναι το κράτος, οι αρμόδιοι, οι υπεύθυνοι...». Και αυτοί θα είναι εκεί ακριβώς όπου βρίσκονταν όταν έχτιζε το σπιτάκι του...

Τους είδατε λοιπόν όλους αυτούς; Εσείς είστε αυτοί. Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση σας είναι...

Αντώνης Ξαγάς

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati

Προς καταναλωτές συναυλιών:

H VERTIGO PRODUCTIONS βρίσκεται στην δυσάρεστη θέση,να ανακοινώσει την ακύρωση της προγραμματισμένης συναυλίας των GROOVE ARMADA στο Θέατρο Λυκαβηττού, την Δευτέρα 02 Ιουλίου.

Η εταιρεία, σε συνεννόηση με το συγκρότημα και λόγω των επιπτώσεων του εκτεταμένου καύσωνα σε συνδυασμό με την ανησυχία του συγκροτήματος λόγω των επεισοδίων σε πρόσφατες συναυλίες, αποφάσισαν από κοινού ότι θα ήταν καλύτερο να μην προχωρήσουν στην πραγματοποίηση της συναυλίας την συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Το συγκρότημα υπόσχεται να συναντήσει το ελληνικό κοινό υπό καλύτερες συνθήκες σε μία επερχόμενη περιοδεία.

Η VERTIGO PRODUCTIONS ζητάει συγγνώμη από τους καταναλωτές που προχώρησαν στην αγορά εισιτηρίων των οποίων η επιστροφή των χρημάτων θα γίνει από τα αντίστοιχα σημεία αγοράς τους, από σήμερα και για διάστημα ενός μηνός.

Η VERTIGO PRODUCTIONS θα ήθελε να ευχαριστήσει θερμά για την υποστήριξη τους, τις εταιρείες ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΖΥΘΟΠΟΙΙΑ (HEINEKEN), την RED BULL HELLAS, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς BEST 92,6 και ΕΝ ΛΕΥΚΩ 87,7 τον όμιλο επιχειρήσεων MAD (MAD CHANNEL,MAD RADIO και MAD.TV) και την δισκογραφική εταιρεία SONYBMG.

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ - ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΥ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

M.A.
(Τα bold είναι δικά μου)

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati

Φεσ(ι)τιβάλ

Φεστιβάλ 1: Ελλάδα
www.hotbeez.gr

Avril Lavigne
The Rasmus
James
Tori Amos
Air
Pink
Sugababes
+ 5 τοπικά γκρουπ

. . .

Φεστιβάλ 2: Τουρκία
www.radarlive.com

Marilyn Manson
The Long Blondes
James
The Rupture
The Magic Numbers
Nouvelle Vague
Beirut
Cocorosie
CSS
Groove Armada
Kelis
Juliette And The Licks
The Rakes
Plan B
Piano Magic
The Horrors
Brakes
SCSI 9
Booka Shade
Jamie Lidell
Peter Bjorn & John
Joan As Police Woman
Ellen Alien & Apparat
+ 77 τοπικά γκρουπ

Τιμές:
Ελληνικό: Μονοήμερο 60, τριήμερο 110
Tούρκικο: Μονοήμερο 39, τριήμερο 77 ευρώ

Είναι καλύτεροι στα παζάρια ή η λίρα είναι πιο ισχυρό νόμισμα απ’το ευρώ; Εκεί οι χορηγοί πληρώνουν ενώ εδώ είναι μόνο για τα μάτια;

Μπάμπης Αργυρίου

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati

Monday’s Editorial # 39: έξοδος κινδύνου 45 βαθμοί Κελσίου

Τι να τις κάνεις τις πολύωρες τηλε-οδηγίες και συμβουλές; Η ζέστη βαράει επικίνδυνα, αξίωμα. Και δεν κινδυνεύουν μόνον οι αποκαλούμενες ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού… Ακούστε γεγονός…

Περασμένη Πέμπτη προς το μεσημέρι ανέβαινα κέντρο Αθήνα. Το τι τρελά μπορείς να δεις και να ακούσεις στο αστικό της γραμμής δε λέγεται, κάνεις κοινωνιολογική διατριβή στο άψε σβήσε.

Σε στάση μετά τις φυλακές Κορυδαλλού, αυτές τις γνωστές που φεύγεις κυριλέ αν έχεις ελικόπτερο, μπήκε από την πίσω πόρτα ένας άντρας με πατερίτσες και στα δύο χέρια. Μάλιστα έκανε και προσπάθεια ο άνθρωπος. Ο οδηγός, παρόλο που πηγαίναμε μάλλον αργά λόγω μιας κάποιας κίνησης, όπερ σημαίνει ο χρόνος μεταξύ των πατημάτων γκαζιού και φρένου (μ’ αυτήν τη σειρά) πρέπει να ήταν λίγα δευτερόλεπτα, όταν πατούσε το γκάζι, του έδινε και καταλάβαινε, το ίδιο και με το φρένο που ακολουθούσε, δεν παίζεις με την επιτάχυνση. Άλλο αν μόλις είχε πάρει το όχημα από το συνεργείο της ΕΘΕΛ κι έκανε test drive…

Με το που ξεκίνησε το λεωφορείο, απότομα σύμφωνα με τα παραπάνω, ο άνδρας που λέγαμε πήγε κι ήρθε. Αρχικά κόλλησε πίσω πλάτη, και πριν το καταλάβει έφυγε προς τα μπρος. Μόλις ισορρόπησε λίγο λέει αγανακτισμένος «Σιγά άνθρωπέ μου, …σιγά, δε με βλέπεις πώς είμαι;». Ακολούθησε μικρή σιωπή, προφανώς ο οδηγός τον ξαναέβλεπε απ’ τον καθρέφτη. Και μετά πετάει την εξής one of a kind ρήση, κοιτάζοντάς μας όλους από μπροστά μέχρι πίσω, δεν εξηγείται αλλιώς: «Απ’ όλα έχει η κιβωτός του Νώε…, αγελάδες…, πρόβατα…».
Παρακαλώ να χρεωθεί στις παρενέργειες του καύσωνα. Την επόμενη φορά θα τον καταγράψω στο κινητό. Σήμερα δε χρειάζεται ούτε να καις αυτοκίνητα, ούτε να διαδηλώνεις και να σου βγαίνει το λαρύγγι, ούτε να τρως τα δακρυγόνα, ούτε να τσακώνεσαι, ούτε τίποτα. Ένα καλό κινητό με κάμερα να έχεις και όρεξη να μην αφήνεις τίποτα. Φαντάζεστε ένα blog με μόνον τέτοια βίντεο καθημερινότητας. Το τι λαβράκι θα έβγαζε, δεν το συζητώ. Απορώ πώς και δεν το έχει σκεφτεί κανείς μας.

Επταήμερο τριών –ετερόκλητων– υστερόγραφων το τρέχον. Πάμε:

Υγ.1: Έφτασε ο καιρός να δούμε ορχήστρα να εκτελεί ζωντανά ένα έργο του Arvo Part στην Αθήνα. Τα κυριακάτικα ένθετα καλώς αποκαλούν την εβδομάδα που ξεκίνησε «κλασική», αλλά αν το ανέφεραν και κάπου θα μας υποχρέωναν. Την Πέμπτη 28/06 στην Πειραιώς 260 το πρόγραμμα του συνόλου “Musica Aeterna” περιλαμβάνει το “Psalom” για ορχήστρα εγχόρδων γραμμένο απ’ το συνθέτη για τον Alfred Schlee.

Υγ.2: Έφτασε ο καιρός κι είδαμε σε σίριαλ της ιδιωτικής, από τα δημοφιλή, όχι από τα ξεπεσμένα, τον πρωθυπουργό της χώρας να αυτοκτονεί εκ όψει σκανδαλιστικών αποκαλύψεων. Ωραίο, έστω κι έτσι…

Υγ.3: Έφτασε ο καιρός κι έκλεισε 21 χρόνια στο κουρμπέτι το εκ της πρωτευούσης ορμώμενο δελτίο πληροφόρησης «Ο Αναρχικός», δωρεάν πολύ πριν το κάθε free press. Από το προηγούμενο τεύχος έχει ξεκινήσει να αναδημοσιεύει σε συνέχειες τη «Διατριβή Ανορθόδοξου Πολέμου», μια προσέγγιση του θέματος από τον ελληνικό στρατό που χρονολογείται από το 1962 (!) στην πρωτότυπη γλώσσα και ορολογία. Διαβάζοντάς την, αλλάζει όλη σου η σκέψη όταν ακούς και βλέπεις τους ειδήμονες των οκτώ μ.μ. Γίνεται πιο τραγική…

Αυτά τα λίγα.

Πάνος Πανότας

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati

Ενδοεπικοινωνία

- Έχεις διαβάσει τον Τροπικό του καρκίνου;
- Εγώ αν εγώ ήμουν στη θέση του θα χάριζα ένα δις ευρώ στην έρευνα για τους καρκίνους.
- Παραείσαι αλτρουϊστής γιαυτό και δε θα γίνεις ποτέ μακαριώτατος. Άσε που η θεραπεία αντιβαίνει στο θέλημα του Θεού. Αν θέλει να την γλυτώσεις σου δίνει συνάχι.

- Μόλις μου είπαν για την τσάντα της θείτσας μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι και παραφέρθηκα. Τιμωρήστε με αυστηρά αλλά δίκαια, δήλωσε.
- Λεβέντης.
- Τό’χαψες; Αμφισβητεί τη γνησιότητα του βίντεο. Και θύμωσε που τον χαρακτήρισαν νταή, σαδιστή και βασανιστή.
- Σωστά. Έπρεπε να τον χαρακτηρίσουν...
- Κότα!
- Θρασύδειλο!
- Αδερφή!
- Τζάμπα μάγκα!

- Άκουσες τον εκπρόσωπο της ΕΑ; Μη μιλάτε για Abu Ghraib, εμείς δεν είμαστε στρατός, είπε.
- Και δεν τους φοράμε κουκούλες, ξέχασε να προσθέσει.

- Έμαθες που φράκαρε το κέντρο από ενάμισυ εκατομμύριο μηχανές και αυτοκίνητα που διαμαρτύρονταν για τα πρόστιμα-σκάνδαλο των 700 ευρώ; Χέστηκε ο Λιάπης και τα πήρε πίσω άρον άρον.
- Μπάμπη ξύπνα, ξύπνα γρήγορα. Έχει σόου Ψωμιάδη στην τηλεόραση. Έφαγε πρόστιμο για το κράνος.

- Αποφασίσαμε και διατάσσωμεν: Απαγορεύεται η πώληση καπνού σε εφήβους. Αυτούς που τους αφήνουμε να λένε σηντηρητικότερες μπούρδες απ’τους γονείς τους στη βουλή των εφήβων και μετά τους χειροκροτάμε.
- Να κάνουμε mail order τσιγάρων. Επάγγελμα με προοπτικές.

- To 25% του Yahoo ζητάει ο 76χρονος Murdoch για να δώσει το myspace.
- 76χρονος κι ακόμα να συμπληρώσει τα ένσημα για σύνταξη. Τον είδα να κλαίγεται στον Αυτιά.
- Aν το myspace αξίζει το 25 τότε το mic αξίζει το 51. Για την ακρίβεια το 0,000000000000000051%.

- Ο Γιωργάκης είναι εξυπνότερος του Bush;
- Δεν μπορώ να πω αν δεν ακούσω και τους δύο να μιλάνε στη μητρική τους γλώσσα.

- Ποιος είναι πιο πειστικός τρομολάγνος, ο Bush ή ο Άκης Παυλόπουλος;
- Ο Άκης φυσικά. Όταν μιλάει για καύσωνα σε πείθει ότι οι 300 νεκροί είναι σίγουροι. Με τον Bush έχεις τις αμφιβολίες σου.
- Έμαθα πως απ’τη νέα σεζόν θα εφαρμόσουν το θερμόμετρο Fahrenheit για πιο εντυπωσιακά νούμερα.

- This is the time. And this is the record of the time.
- Διαφημιστικό σλόγκαν της επανέκδοσης του Big Science.
- Αυτοί που πρέπει θα καταλάβουν. Οι άλλοι όμως;
- Let them eat jellybeans.

- Βρήκα πόλη για να μετακομίσουμε.
- Στη Shangri-la ή το El Dorado;
- Μελβούρνη. Την είδα σε εκπομπή του lonely planet και μου άρεσε. Έχει και (πρώην) ραβίνους πάνκηδες.

- Η ανακάλυψη των χασισοφυτειών είναι ένας από τους 2-3 λόγους για την επενίδρυση της αγροφυλακής, είπε ο Πολύποδας.
- Ξυπνάς μέσα μου τον τρομοκράτη!
- Χιλιάδες νέες προσλήψεις για την εξασφάλιση μερικών χιλιάδων μεν, πολύ κρίσιμων σε περίπτωση ντέρμπι δε, ψήφων.
- Θα ζωστώ εκρηκτικά και θα πάω στην τελετή παράδοσης των σφυριχτρών.
- Ο υπουργός θα τους χαρίσει και από ένα κομπολόϊ για τις ατέλειωτες ώρες στο καφενείο.

- Ποιον θα ψηφίσουμε ως γλύφτη της χρονιάς;
- Μαντούβαλος τον αρχηγό του.
- Λαζόπουλος τους καλεσμένους του;
- Σκουντής τον Διαμαντίδη;

Μ. + Μ. Αργυρίου

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati

μια βραδιά στο βύρωνα

η βραδιά ήταν γλυκιά το ίδιο και το ανηφόρισμα προς το θεατράκι στην είσοδο τα εισιτήρια έκοβαν όχι οι συνήθεις φουσκωτοί των συναυλιακών δρωμένων μα κυρίες του δημοτικού συλλόγου ο χώρος πολύ περιποιημένος το γκαζόν κουρεμένο η καντίνα πολύ καθώς πρέπει ο κόσμος είχε γεμίσει τις ξύλινες κερκίδες πολλοί γονείς και οικογένειες καθότι φεστιβάλ του δήμου μου θύμισε κάτι παλιές βραδιές που χάνονται στην άχλη της παιδικής μου ηλικίας στο άλσος της νέας σμύρνης με μια παράσταση σχολικής χορωδίας υπήρχε θυμάμαι ένα είδος επισημότητας ερασιτεχνική όμως την τετάρτη το βράδυ το κλίμα ήταν πιο χαλαρό και υπήρχαν πάρα μα πάρα πολλά πιτσιρίκια κι όταν ο φοίβος βγήκε στη σκηνή τα πιτσιρίκια όρμησαν μπροστά στη σκηνή μαζί κάποιοι μεγαλύτεροι οι οικογένειες παρέμειναν καθισμένες μου έκανε εντύπωση που ήξεραν όλα τα πιτσιρίκια τα τραγούδια του και τα τραγουδούσαν δυνατά νόμιζα ότι ήμουν το μόνο γκικ της υπόθεσης και μάλιστα punk driven παιδιά με ξυρισμένα κεφάλια και σκουλαρίκια κι άλλα σκουλαρίκια και δεν ντρεπόντουσαν να φωνάζουν τους στίχους ενώ εγώ θυμάμαι τα και καλά αλητάκια του σχολείου μου που έφτυναν και ρεβόντουσαν και γκάριζαν και κάτι τύπους σαν το φοίβο τους είχαν για πολύ μεγάλους φλώρους και μετά σκέφτηκα λες ο φοίβος να είναι κάτι σαν τους πυξ λαξ της νέας γενιάς όχι όμως γιατί ο φοίβος δεν είναι κλαψιάρης και δεν πουλά φτηνή μελαγχολία μήπως είναι ο παπάζογλου και στις δικές του συναυλίες υπήρχαν παιδιά να τραγουδούν τους στίχους του μα ούτε σαν τον παπάζογλου είναι γιατί τα τραγούδια του δεν τα μάθαμε από τους γονείς μας ούτε και μας θυμίζουν τα τραγούδια των γονιών μας μάλλον είναι ο σύγχρονος λουκιανός αυτό θέλει άλλωστε κι ο ίδιος φαίνεται γι’ αυτό και κανονίζει βραδινό μπάνιο μετά μουσικής στη λούτσα για να δούμε θα καταφέρουμε να πάμε και η συναυλία κράτησε ώρα και είπε ένα κάρο τραγούδια και παλιά και καινούργια και μεις τραγουδούσαμε και πίναμε μπίρες και οι γονείς θα πρέπει πολύ να ευχαριστήθηκαν μόνο εκεί με τα μουνιά και τα κωλοτρυπίδια θα σάστισαν λίγο μα θα είπαν παιδιά είναι δε βαριέσαι τα θέλουν και τα ξινά τους και στο τέλος ανέβηκαν και οι ιταλοέλληνες φίλοι του και έπαιξαν ταραντέλες και ήταν όλα καλοκαιρινά και όμορφα έπειτα φύγαμε με το αυτοκίνητο της Χ δηλαδή της Χριστιάννας Χ το έγραψα σαν κάτι βλάκες που γράφουν στα περιοδικά πώς τα περνάνε και λένε ήμουν με τον Γ για να νομίσεις ότι ο Γ είναι κάποιος τυλιγμένος με μυστικοπάθεια διάσημος ή εν πάση περιπτώσει ότι είναι κάποιος πιο σπουδαίος από τους δικούς σου φίλους ενώ μάλλον είναι κάτι σαν κι αυτούς ή και χειρότερος για να έχει φίλο αυτόν που τον λέει Γ κι όχι Γιώργο και το αυτοκίνητο ήταν παρκαρισμένο σε μια τεράστια αχανή αλάνα κι έτσι είδα πώς μπορώ να πάω στους saint etienne με το αμάξι και να μην τρέχω με ταξί και λεωφορεία ραντεβού εκεί για νέες παλιές μελωδίες λοιπόν

Ροζίτα Σπινάσα

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati

Τα 14 καλύτερα ροκ τραγούδια που έχουν σχέση με λογοτεχνία

...σύμφωνα με τους συντάκτες του Mic

1. Velvet Underground - Venus in furs [Leopold von Sacher-Masoch]

2. Mecano – Untitled [Vladimir Mayakovsky]

3. Kate Bush – Wuthering heights [Emily Bronte]

4. Jefferson Airplane - White rabbit [Lewis Carroll]

5. Television Personalities- Α Picture of Dorian Gray [Oscar Wilde]

6. The Cure – Charlotte sometimes [Penelope Farmer]

7. South of no North – Anabelle Lee [Edgar Allan Poe]

8. Tuxedomoon - L' etranger [Albert Camus]

9. Gavin Friday & the Man Seezer - Each man kills the thing he loves [Oscar Wilde]

10. Joy Division - Atrocity exhibition [J.G. Ballard]

11. Lou Reed - Romeo had Juliette [William Shakespeare]

12. Louis Tillett – Do not go gentle into that good night [Dylan Thomas]

13. The Cure – Killing an Arab [Albert Camus]

14. Current 93 - Maldoror is ded ded ded ded [Comte de Lautreamont]


Το μεγάλο αφιέρωμα βρίσκεται εδώ

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati

Monday’s Editorial # 38: 5+1 zERos έτη = 15 albums που αξίζει να ψάξετε!!

Ο σημερινός μουσικός κόσμος μοιάζει με τον υπαρκτό του 15ου αιώνα: οι μισές ήπειροι γνωστές, προσιτές και χαρτογραφημένες, κι οι υπόλοιπες απάτητες και κάτω απ’ το πέπλο μύθων, θρύλων και δοξασιών.

Πάντα έτσι ήταν η μουσική. Ένας απέραντος ωκεανός στον οποίον η ψηφιακή εποχή λειτούργησε κατά παραλληλισμό με το «φαινόμενο του θερμοκηπίου»: λειώνουν οι πάγοι, αυξάνεται η στάθμη των υδάτων και άλλα τέτοια δύσχρηστα και εφιαλτικά.
Ζούμε στον αιώνα του υπέρ (υπερ-πληθώρα, υπερ-προσφορά, υπερ-οτιδήποτε), του κορεσμού, της αντίληψης στα όρια της λειτουργίας της, που ο δημιουργός δεν προέβλεψε από κατασκευής μας (τι στενόμυαλος κι αυτός), του βομβαρδισμού από καινούργια πράγματα all day and all of the night, του downloading, του iTunes, του MySpace, του YouTube, του iPod, των νέων κανόνων καταναλωτισμού, του ανεπτυγμένου χάους. Τα είχαμε που τα είχαμε χαμένα ενίοτε, τώρα τα χάσαμε κι ολότελα. Παραιτούμαι! Δεν μπορώ να βγω απ’ τον λαβύρινθο κι η Αριάδνη μου σα να άργησε, γαμώτο.

Αυτό το ποστ έχει την αξία μιας πυξίδας, ενός μίνι οδηγού. Τσέπης θα τον λέγαμε κάποτε. Είναι τα αποτελέσματα μιας σταχυολόγησης εξαετίας καταγεγραμμένα σε βολική έκδοση 15 δίσκων που ίσως χάσατε (ή δε μάθατε καν ότι αξίζει τον κάματο να ασχοληθείτε) και που η σπουδαιότητά τους και το υψηλής αξίας φορτίο τους μπορεί να τους προσδώσει τις φετιχιστικές διαστάσεις που όλοι λατρεύαμε κάποτε κυνηγώντας τους με τον πατροπαράδοτο τρόπο. Ιδού και λίγες βοηθητικές υποδείξεις:
του Barak Moffitt τον θεωρώ στους τοπ της δεκαετίας, απίστευτος,
οι Rada & Ternovnik ξαναχτίζουν τη σκοτεινή folk,
o Erik Hinds έχει φτιάξει ένα αυτοσχέδιο όργανο μεταξύ κιθάρας και τσέλου,
οι Bohren & Der Club Of Gore ευθύνονται για το πιο ερεβώδες έπος των πρόσφατων χρόνων,
η Haruno Kira είναι μια πιανίστα-νεράιδα…

Δεν πλατειάζω άλλο. Παιδεύομαι κι εγώ να περιγράψω με λόγια κάτι που εκ των προτέρων ξέρω ότι είναι αδύνατον. Θα μιλήσει η μουσική για όλα. Από τα παρακάτω, στις έξι ετήσιες ανασκοπήσεις του MiC δεν έβαλα τίποτα απολύτως, ούτε καν ένα κομμάτι. Με έφαγε το κενό πληροφόρησης. Αν βρω ποτέ το κουράγιο να ανασυντάξω τις εκάστοτε επιλογές μου, δηλαδή ποτέ, ίσως αυτές πάρουν και μια μορφή κοντύτερα στην, ας την πούμε, τελική σε εισαγωγικά.

Υπομονή, λοιπόν, και καλό… ψάξιμο!! Σχεδόν δυόμισι χρόνια πριν και τυπικά η δεκαετία μας χαιρετήσει…

• BED – “The Newton Plum” (Ici, d’ailleurs…, 2001)
• BARAK MOFFITT – “Consumers All” (Infinite Monopoly, 2002)
• KIMMO POHJONEN and TAPIOLA SINFONIETTA with ABDISSA ASSEFA and SAMULI KOSMINEN – “Kalmuk” (Westpark Music, 2002)
• RADA & TERNOVNIK – “The Book Of The Cruelty Of Women” (Ur-Realist, 2001)
• ERROLYN WALLEN – “The Girl In My Alphabet” (Avie, 2002)
• ERIK HINDS – “Khonsay” (Solponticello, 2002)
• [MelK] – “Super 8” (Un Dimanche, 2004)
• BOHREN & DER CLUB OF GORE – “Black Earth” (Wonder, 2002)
• HARUNO KIRA – “Breath” (King International Inc., 2001)
• DET GAMLA LANDET – “Det Gamla Landet” (Aa, 2004)
• JOHN VANDERSLICE – “Pixel Revolt” (Barsuk, 2005)
• HAMSTER THEATRE – “Carnival Detournement” (Cuneiform, 2001)
• ZILVEREN EEUW – “Zilveren Eeuw” (PLK, 2000)
• VESNA – “Snow Sences” (n5MD, 2004)
• DANNY ELFMAN – “Serenada Schizophrana” (Sony Classical, 2006)

Πάνος Πανότας

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati

Dead deer shooting

Τον τελευταίο καιρό γνώρισα μια κοπέλα, φίλη φίλης, που έχει έρθει από την Αγγλία και δουλεύει στην Αθήνα. Δεν είναι ότι ήξερε κάποιον Έλληνα, μα επειδή ήθελε να γνωρίσει με αυτόν τον τρόπο τη χώρα μας, πράγμα που έχει κάνει και στο παρελθόν με άλλα μέρη. Με την κομψή ‘ευρωπαϊκή’ της εμφάνιση και τον αέρα της κέρδισε εύκολα τη συμπάθειά μου, αφού φάνηκε ότι πρόκειται για ένα ανοιχτόμυαλο και σύγχρονο κορίτσι, που επιλέγει να γυρνά τον κόσμο, δουλεύοντας σε ξένες πολιτείες. Η φιλότιμη, δε, προσπάθειά της να μάθει τη γλώσσα μας, καταλογίστηκε αμέσως στα μεγάλα υπέρ της.

Αφού λοιπόν είχαμε συναντηθεί σε κοινές μας εξόδους, η Elisa με κάλεσε μαζί με την κοινή μας φίλη στο σπίτι που μένει, νοικιάζοντας ένα δωμάτιο από τη συνομήλικη Ελληνίδα ιδιοκτήτρια - εξωτική συγκατοίκηση για τα ελληνικά δεδομένα. Πράγματι, ήμασταν μια ευχάριστη ατμόσφαιρα, απολαμβάνοντας την καλοκαιρινή βραδιά στο μπαλκόνι με τις βουκαμβίλιες και τις γαρδένιες. Το κρασί έρρεε άφθονο και τα ελληνικά μπερδεύονταν με τα αγγλικά με έναν τρόπο άνετο και χαριτωμένο.

Μέχρι που η Elisa αποφάσισε να φέρει το laptop της, για να μας δείξει φωτογραφίες από την πατρίδα της και τις άλλες χώρες που είχε εργαστεί πριν έρθει στην Αθήνα, αρχίζοντας από την Ισπανία. Όταν στην οθόνη εμφανίστηκε η ίδια να σημαδεύει με μια κυνηγετική καραμπίνα, δεν μπόρεσα να μη σχολιάσω, μισο-αστεία μισο-σοβαρά, τι σχέση μπορεί να έχουν οι οικολογικές της ανησυχίες –προηγουμένως μιλούσαμε για ανακύκλωση– με τον πυροβολισμό πουλιών (‘shooting birds’).

Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω τη φράση μου, όταν τα κλικ του ποντικιού εμφάνισαν μια σεκάνς εικόνων φρίκης: Η οθόνη κατακλύστηκε από νεκρά, σφαγιασμένα ελάφια, με τα κεφάλια κομμένα, τις κοιλιές ανοιγμένες και το χώμα γύρω τους πλημμυρισμένο από εντόσθια και αίμα. Η λέξη ‘σοκ’ είναι λίγη για να περιγράψει αυτό που ένοιωσα, με τις αποτρόπαιες φωτογραφίες να διαδέχονται η μια την άλλη, προτού καταφέρω να αρθρώσω λέξη. Η εξήγηση απερίφραστη: Η Elisa δούλευε σε ένα ‘ράντσο’ για πολύ πλούσιους επισκέπτες, οι οποίοι είχαν το εξαιρετικό προνόμιο να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν καθημερινά δεκάδες ελάφια. Ένα πριβέ κλαμπ για κυνήγι σπανίων (κι απαγορευμένων;) ειδών, για εύκολα κι εγγυημένα λουτρά αίματος.

Δεν ήξερα τι ήταν αυτό που με φρίκαρε περισσότερο: Το ίδιο το θέαμα των δύστυχων κατακρεουργημένων ελαφιών, το γεγονός της εξίσου βάρβαρης φωτογράφησής τους εν είδη σουβενίρ, ή το ότι μια νέα, καλλιεργημένη κοπέλα τις παρουσίαζε με εντελώς κουλ και μάλλον αυτάρεσκο υφάκι, μεταξύ φεγγαράδας, τυριού και αχλαδιού; Το σίγουρο είναι ότι είχα χρόνια να μιλήσω έτσι άγρια σε άνθρωπο που γνώριζα τόσο λίγο, κάτι που τώρα θεωρώ όχι μόνο απολύτως δικαιολογημένο, αλλά και ανεπαρκές.

Και για πρώτη φορά κατάλαβα πραγματικά πώς ένιωσε ο ξάδερφος-κολλητός μου, όταν είδε στο ίντερνετ, πριν λίγα χρόνια, φωτογραφίες από μια ‘αβαντ-γκαρντ’ παράσταση αυστριακού σκηνοθέτη, με τιμές εισιτηρίων που εξασφάλιζαν το αποκλειστικό κοινό μιας αρρωστημένης ‘αφρόκρεμας’, όπου σφαγιάστηκαν επί σκηνής αγελάδες και πρόβατα, ενώ οι ηθοποιοί κυλιόντουσαν στις αιμάτινες γλίτσες - κι άντε τώρα να μιλήσουμε για τα όρια της τέχνης. Στο θεωρείο διακρίνονταν εμφανώς οι David Bowie και Yoko Ono, τιμημένοι χρηματοδότες της υπερπαραγωγής, να παρακολουθούν με απαθή έκφραση γλοιώδους επιδοκιμασίας - κι από τότε τους μισεί θανάσιμα. Btw, οι παραπάνω φωτογραφίες έχουν εξαφανιστεί από το διαδίκτυο ως δια μαγείας.

Σπλατερικές ζωοκτόνες συγκινήσεις για λίγους, αυτές είναι οι απολαύσεις που χρειάζονται οι reach ‘n’ glamorous για να ολοκληρώσουν το παζλ με τις περίφημες διαστροφικές απολαύσεις τους; Και να επιβεβαιώσουν με τον πιο αισχρό τρόπο το απεριόριστο της δύναμής τους, μα και το ακόρεστο της άπληστης φύσης τους; Δανείζομαι τη λίαν πρόσφατη φράση του Μ. Θεοδωράκη και καταλήγω μιλώντας για ‘το μίσος των δήθεν πολιτισμένων ενάντια στη φύση’, μίσος έμπρακτο και θανατερό…

Ροζίτα Σπινάσα

www.javno.com

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati

Παραλήρημα #1

Το ΛΑΟΣ ανεβαίνει και οι εκπομπές της Πάνια σαρώνουν, όπως και τα CD των «καλλιτεχνών» της. Είναι τυχαίο; Όχι. Οι πολιτικοί και οι «καλλιτέχνες» στη χώρα μας ταΐζουν εδώ και χρόνια τον κόσμο trash, με τη βοήθεια της τηλεόρασης, των δισκογραφικών και όλων των υπόλοιπων μέσων. Ο κόσμος έχει εθιστεί στο trash, το ζητάει, όλο και πιο πολύ, όλο και πιο σκληρό. Νάσου λοιπόν ο πρόεδρος και η παρουσιάστρια που είχαν την έμπνευση να το πουλήσουν στην πιο γνήσια και αυθεντική του μορφή. Και με τι επιτυχία! Τώρα οι υπόλοιποι κάνουν τις παρθένες και μυξοκλαίνε για την «κατάντια» μας. Λες και πριν ήταν καλά. Σκάστε και κολυμπήστε λοιπόν. Και στην επόμενη επανεκτέλεση των τραγουδιών που έγραψε πριν από 50 χρόνια ο Μίκυ Μάους (μεγάλε Παύλο!) ας φωνάξει τον Κάτμαν να τα πει, ντουέτο με το Λαζόπουλο.

Α, και τα χαιρετίσματά μου στην ερωτική Θεσσαλονίκη, την πόλη του Ψωμιάδη. Σε όλα της.

Δημήτρης Κάζης

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati

Monday’s Editorial # 37: στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη

Επιστροφή ξανά στην Έκτη ήπειρο. Τη Δευτέρα ο υπολογιστής κράσαρε. Τον κηδέψαμε σε στενό κύκλο, δηλαδή μόνος εγώ, και την Πέμπτη απέκτησα καινούργιο. Πέρα από το γεγονός ότι ψάχνομαι μπας κι είμαι γκαντέμης και μου τυχαίνουν τέτοια ακριβώς όταν πρέπει να κρατήσω τα έξοδά μου στο μίνιμουμ, το να είσαι off-line για 78 ώρες τη σήμερον είναι η πιο τρέλα από όλες. Ο άνθρωπος επιβιώνει επειδή αντέχει τα πάντα. Εκτός από το να είναι εκτός δικτύου.

Όταν ξεπέρασα την computerized καταπιεστική ψυχοπληξία, μια νέας μορφής νόσο, ακούσια πήρα στροφές για την Εύα Στεφανή.

Ο τρόπος που έσκυψαν τα μέσα ενημέρωσης στο θέμα ήταν εντυπωσιακός: τα τυπικά και αρκούντως «απαραίτητα» σχόλια μιας δεύτερης είδησης. Από την τηλεόραση το περίμενα. Από τις εφημερίδες όχι - εξαίρεση η «Ελευθεροτυπία» και η “Athens Voice”, για να είμαι με τα ζύγια.

Το πιο ύποπτο της όλης αντιμετώπισης ήταν το εμμέσως εννοούμενο από κάποιους ότι και η Τέχνη έχει τα όριά της. Όπως και η υπομονή μας, τους απαντώ. Γιατί εξ ορισμού η Τέχνη για να είναι τέτοια δεν έχει κανένα απολύτως όριο. Αλλιώς δεν είναι Τέχνη, είναι μια συμπεριφορά υπό όρους. Τα μεγαλύτερα βήματα στην ανθρωπότητα έγιναν όταν αυτή τόλμησε, όταν ήταν ξεκάθαρα ο εαυτός της. Δεν πέτυχε οτιδήποτε, οποτεδήποτε φυσικά. Αλλά έτσι είναι αυτά. Δεν είπε κανείς ότι η επιτυχία είναι απριορική. Αν ήταν κάτι να πει, θα έλεγε πως δεν είναι ποτέ της δεδομένη.

Φτάσαμε, εντούτοις, να επιχειρηματολογούμε για τα μέχρι χθες αυτονόητα. Αυτό είναι το ανησυχητικό, όχι ο φόβος της όποιας καταδίκης, η προσωρινή προσωποκράτηση, το αυτόφωρο και λοιπά. Ο συλληφθείς Μιχάλης Αργυρίου και η δημιουργός Εύα Στεφανή τελικώς θα αθωωθούν. Ο αναγεννημένος σκοταδισμός, όμως, ψάχνει ήδη για το επόμενο περιστατικό, και μετά για το μεθεπόμενο.


Δεν μπορείς να δώσεις μια λευκή κόλλα χαρτί στον όποιο καλλιτέχνη ζητώντας του να καταγράψει τους συμβολισμούς του για να αποφασίσεις μετά αν φταίει ή αν τη βγάζει λάδι. Ένα έργο φτιάχνεται για να παράγει το ίδιο συμβολισμούς. Διαφορετικούς και στους πάντες που θα έρθουν σε επαφή μαζί του. Όσο περισσότεροι, τόσο πιο μεγάλο είναι. Από ένα σημείο και μετά ο πρωταίτιος μάστορας δεν υπάρχει καν.

Όταν κάποτε ο Jimi Hendrix ασελγούσε ζωντανά στο Woodstock πάνω στον αμερικανικό εθνικό ύμνο, που κατεγράφη και σε δίσκο και κυκλοφορεί πανταχού στον κόσμο, τι έπρεπε να κάνουν οι εκεί αρχές; Να του κόψουν τα δάκτυλα;
Ο σχεδιαστής-στιλίστας που είχε την ιδέα να στείλει την κοπέλα να μας αντιπροσωπεύσει στα παγκόσμια καλλιστεία λες και πήγαινε στη μάχη του Μαραθώνα, με τέτοιους συμβολισμούς δεν έπαιξε;

Και ποιοι επενέβησαν για να κατέβει το σχετικό βίντεο από το YouTube; Βέβαια, άπαξ και μπήκανε οι επιχειρηματίες ήταν θέμα χρόνου για κάποιους κανόνες «συμμόρφωσης» τύπου εταιρικής λειτουργίας με σκοπό την κερδοφορία. Οπότε και σχετικός φάκελος δεδικασμένων για παρόμοιες περιπτώσεις.

Αν βρείτε χρόνο, πάντως, για διαβάστε το βιβλίο «Θρησκεία κατά Τέχνης» του Σταύρου Τσακυράκη με τα περιστατικά που η Τέχνη κάθισε στο εδώλιο στην πρόσφατη Ιστορία μας. Μη σας ακούγεται άσχετο αφού δεν έχει στον τίτλο του την «Πατρίδα», για συγκοινωνούντα δοχεία μιλάμε...

Πάνος Πανότας

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati

This video is no longer available

Αναζήτησα χτες οπτικό υλικό για τις ανάγκες του σχετικού με την Εύα Στεφανή άρθρου του Κώστα Καρδερίνη. Βρέθηκα σε κάποια sites, ανάμεσά τους και της lifo, που διαφήμιζαν πως έχουν το επίμαχο βίντεο που προκάλεσε τη σύλληψη του γκαλερίστα και της σκηνοθέτιδας. Όμως όταν έφτασα εκεί το βίντεο που όλα τα sites έπαιρναν απ’το youtube είχε αποσυρθεί.

Δεν είχαμε προβλέψει όλοι εμείς που πιστέψαμε πως το internet θα ήταν ο χωρίς λογοκρισία παράδεισος ότι θα έφτανε μέρα που όλα σχεδόν τα ερασιτεχνικά βίντεο θα αποθηκεύονταν στο youtube και θα αρκούσε ένα κλικ από 10, 50 ή 100 εγκάθετους για να αποσυρθούν ως ακατάλληλα ή προσβλητικά ή...

Και ποιος μετράει αυτά τα κλικ, είναι ένας άνθρωπος ή μια μηχανή; Κι αν είναι άνθρωπος είναι κάποιος που καταλαβαίνει το περιεχόμενο του βίντεο που τα νούμερα καλούν να αποσύρει ή μιλάει μια άλλη γλώσσα και δεν το ενδιαφέρει που πέφτει η Ελλάδα;

Τι θα γίνει αν το google αποφασίσει να μην εμφανίζει αποτελέσματα στην αναζήτηση της όποιας Εύας Στεφανή; Πως θα βρει κάποιος τα sites που έχουν τις πληροφορίες που ψάχνει; Αν το blogspot κατεβάζει τα blogs που πάλι κάποιοι κακοπροαίρετοι ή κάποιοι που δεν αντέχουν την κριτική ψηφίζουν πως πρέπει να σβηστούν απ’το χάρτη; Αν τα φίλτρα του gmail εξαφανίζουν κάθε μήνυμα που θεωρούν πως ενοχλεί κάποιους;

Συγχαρητήρια mr google. Σε τόσα λίγα χρόνια έφτασες να παίζεις τη ροή της παγκόσμιας πληροφορίας σ’ένα σου δάχτυλο. Σαν Ρωμαίος αυτοκράτορας.

Kαι μου είχε φανεί ακριβό το τίμημα που πλήρωσε για να αποκτήσει το youtube. Που να φανταστώ...

Μπάμπης Αργυρίου

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati

Monday’s Editorial # 36: death is not the end

Αν και το είχα ακούσει να σχολιάζεται αρκετές φορές, στο blog της Αμαλίας Καλυβίνου δεν είχα μπει ποτέ μέχρι το Σάββατο. Ήταν από το link στο drag net του MiC, κατέβασα το τελευταίο της (στις 3 Μαΐου) post, «Τα 15' του Γουόρχολ να αφήσουν βάση», μαζί με τα σχόλια, αλλά τα διάβασα όλα Κυριακή αργά το βράδυ. Όταν έκλεισα το αρχείο, ντράπηκα, έτσι όπως είχε χρόνια να μου συμβεί.
Που μέσα σ’ όλον αυτόν τον ορυμαγδό από χαζομάρες και βλακείες που συσσωρεύεται σε καθημερινή βάση στην blog-όσφαιρα, εγώ δεν είχα τα αποθέματα να ψάξω περισσότερο, να βάλω το χέρι στις στάχτες και να ψαχουλέψω.
Που έχασα κάτι σημαντικό, από τα λίγα.
Που αποθαρρυμένος, έστω και για λίγο, από τον αναίτιο «πόλεμο των blogs» και την κακή χρήση, η πίστη μου σ’ αυτό το μέσο κλονίστηκε.
Που δεν είχα εύκολη πια ούτε καν τη διάθεση.
Που απογοητεύτηκα που ευτυχήσαμε να ζήσουμε στη γενιά της απόλυτα ελεύθερης επικοινωνίας και ανταλλαγής και εμείς κοντέψαμε να τα σκατώσουμε με τον παλιό τρόπο.
Που έφτασαν μέχρι και ονομαστοί πολιτικοί να γράφουν σχόλια (γιατί;).
1461 comments μέχρι τότε. Ο αγώνας ενός ανθρώπου για να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Όχι για τον εαυτό του, αυτός γνώριζε πως το παιχνίδι το έχει χαμένο, αλλά για τους υπόλοιπους, για μας.

Το προηγούμενο editorial μου, αυτό για τους dialers, μπροστά στη βαθύτερη, εξομολογητική ανθρώπινη ουσία ήταν ένας στενο-μεγαλισμός, μια σαχλαμάρα, μια μπούρδα απ’ την αρχή ως το τέλος. Χάρηκα που το μετάνιωσα. Χαίρομαι και να το γράφω. Θα το αφήσω εκεί να το βλέπετε κι εσείς και εγώ. Μου ξαναθύμισε, ωστόσο, την unlimited δυνατότητα όλου αυτού: γράφεις κάτι, όπως το έχεις στο μυαλό σου, παίρνεις δύο comments και άλλα δύο e-mails από άλλους που ξέρουν και μια αρτιότερη πλευρά του θέματος που καταπιάστηκες, σε διορθώνουν, και σε κάποια στιγμή ένας τρίτος τελικά κερδίζει αβίαστα και απ’ τους δύο προηγούμενους. Έχω μάθει να αναγνωρίζω την ευρυμάθεια όσων με διαβάζουν, να τη σέβομαι όταν την καταλαβαίνω να υπάρχει στον αέρα.

Αυτό είναι το βήμα προς τα μπρος, όλα τα άλλα είναι προς τα πίσω, άντε στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι ένα σημειωτόν.

Η ίδια αυτή η δύναμη τη μια κατέστρεφε τις οθόνες και τα μυαλά μας και την άλλη μπόρεσε να κουνήσει τα «ακούνητα βουνά» που πάνω και μέσα τους ζούμε, να στείλει ατόφιο το μήνυμα, να το στείλει με ένταση, να το στείλει με ομοψυχία, προς την ορθή κατεύθυνση, προς την πόρτα που δεν θέλει να ανοίξει με άλλον τρόπο. Στο χέρι μας είναι τι θα κάνουμε με το μαχαίρι: θα κόψουμε το ψωμί ή θα σκοτώσουμε.
«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας…» και να γίνουν παντού, καιρός είναι.

Ακόμη και όταν έρχεται η πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή σου που το μόνο που σου μένει να διαπραγματευτείς είναι την αξιοπρέπειά σου ως άνθρωπος, βρες τη δύναμη να το διορθώσεις το συντομότερο και να την ξαναπάρεις στην αγκαλιά σου. Αυτό μου έμαθε η στάση αυτής της κοπέλας. Και δεν θα το ξεχάσω, όπως κι αυτήν.

Πάνος Πανότας

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati

Bjork : (Η κάτω) Volta

Δεν ξέρω από ποιόν ξεκίνησε το κακό... Ίσως να ήταν ένας θείος ή κάποιος άλλος συγγενής αυτός που φούσκωσε τα μυαλά της μικρής παιδούλας Bjork και της είπε ότι έχει υπέροχη φωνή. Και από τότε, από τους δίσκους των Sugarcubes ακόμη, και στα καλά πρώτα ατομικά της έργα, η φωνή είναι αυτή που κυριαρχεί σχεδόν απόλυτα (και εκνευριστικά, αν δεν είναι του γούστου σου!). Η φωνή ως όργανο που λέει και το κλισέ! Έφτασε να κάνει και ολόκληρο δίσκο βασισμένο μόνο στη φωνή, εκείνο το αλήστου μνήμης «Medulla». Αλήθεια, θα αγοράζαμε ποτέ έναν δίσκο γιατί και μόνο «έχει καλό μπάσο»; Και από εκεί και πέρα το χάος; Το απόλυτο τίποτα; Το οποίο μάλιστα πολύ απέχει από το να χαρακτηριστεί ...υπέροχο;

Δεν είναι νέο να πω ότι το «Volta» είναι δίσκος τον οποίο καταδυναστεύει η φωνή της Εσκιμώας. Αυτό συμβαίνει άλλωστε εδώ και χρόνια. Έτσι και στο «Volta» επί μία ώρα την ακούμε να ακκίζεται, να τσιρίζει, να ανεβοκατεβαίνει αυτάρεσκα τις κλίμακες, να γκρινιάζει σε μια ατελείωτη εκνευριστική λογοδιάρροια. Κανένας χώρος για να αναπνεύσουν οι μουσικές, τις οποίες πνίγει με τη χάρη ...βόα-συσφιγκτήρα. Λες και τα τραγούδια είναι αφορμές για επίδειξη φωνητικών ικανοτήτων! Χμμ τραγούδια; Θα συμφωνήσω με το (υμνητικό κατά τ’ άλλα) review του Stylus που λέει ότι η Bjork δεν γράφει πια τραγούδια. Και τι κάνει; Όταν λείπει η ουσία, εκεί αρχίζει το avant-guard! Όπου το κατά Bjork avant-guard συνίσταται σε πομπώδη έγχορδα, ηλεκτρονικές φιοριτούρες νηπιακού επιπέδου, tribal (και πάλι) κρουστά του συρμού και ψευδο-έθνικ πινελιές (το «I see who you are» έχει ένα εμφανές «κινέζικο» άρωμα, λέτε να ευελπιστεί να πάρει «εργολαβία» και την επόμενη Ολυμπιάδα;). Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα χαλί παντελώς αδιάφορο, ανέμπνευστο, ασπόνδυλο, άγευστο, άχρωμο, ανυπόφορο... (και φανταστείτε είμαι ακόμη στο Α!). Μόνο το «Earth intruders» διασώζεται κάπως από το ναυάγιο, χωρίς κι αυτό να είναι κάτι σπουδαίο. Επιστρατεύει δε και διάφορους καλεσμένους, διάσημους και μη, και έναν παραγωγό από ξένο και φαινομενικά άσχετο είδος (βλέπε Timbaland) για να επιδείξει το ανοιχτό crossover πνεύμα της μόδας. Και μην ξεχάσω! Συμμετέχει και ο ..Γιώργος Νταλάρας, συγνώμη ο Antony ήθελα να γράψω! Ο μαϊντανός σε αυτόν τον «μεταμοντέρνο» αχταρμά...

Τη Bjork τη συμπαθώ... Όποτε την έχω δει να μιλάει (ειδικά στο εξαιρετικό ντοκυμαντέρ για τη μουσική της Ισλανδίας «Screaming masterpiece») μεταδίδει την αύρα ενός γλυκού ανθρώπου που έχει άποψη και λόγο. Παρολ΄ αυτά όμως, η Bjork είναι πια μια καθεστωτική περσόνα, καταδικασμένη να κοσμεί εξώφυλλα ανά τον κόσμο, η οποία έχει περισσότερο ειδικό βάρος σαν προσωπικότητα παρά σαν μουσικός, και το μόνο αντι-συμβατικό (ή καλύτερα, μη-συμβατικό) πάνω της είναι πλέον η ...γκαρνταρόμπα της! Καλά τα γράφουνε τα περιοδικά του trendy underground (ξέρετε αυτά που συνδυάζουν αριστερίζουσες ιδεολογίες, πολιτικώς ορθή underground-ίλα και γαστριμαργικές απολαύσεις των 40 Ευρώ το πιάτο). Η Bjork είναι ένα φαινόμενο. Πέραν και μακράν της μουσικής όμως...

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati

Για την Αμαλία

Μην πάρεις φακελάκι - Μην δώσεις φακελάκι



(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Για την Αμαλία

To Blog της Αμαλίας

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Mixx
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • Spurl
  • StumbleUpon
  • Technorati